Toen we op Madagaskar aankwamen hebben we eerst een jaar in de hoofdstad, Antananarivo (Tana), gewoond. In Tana zijn we begonnen met het leren van de officiële landstaal (Malagasy) en hebben we onderzocht waar we op Madagaskar zouden gaan wonen en werken Op Madagaskar leven veel mensen in afgelegen gebieden. Deze mensen, grofweg onderverdeelt in 18 stammen, kunnen vaak niet lezen of schrijven en spreken hun eigen dialect en hebben daardoor veel moeite om de officiële taal te begrijpen.
Het is onze passie om mensen te vertellen over het goede nieuws van Jezus Christus. Dit goede nieuws, dat Jezus is gekomen om het tussen de mens en God De Schepper weer in orde te maken, is bijna onbekend onder de Antanala van Madagaskar. Dit is de reden dat de Antanala tot één van minst bereikte bevolkingsgroepen op Madagaskar wordt gerekend.
De Antanala vereren de geesten van hun voorouders, ze doen niets zonder de geesten te raadplegen. Wil je groenten verbouwen? Alleen als het mag! Trouwen met dat lieve meisje uit een andere stam? Daar worden de geesten niet blij van! Iemand in de familie ziek? Iemand anders heeft vast iets gedaan waardoor de geesten boos zijn! Deze en andere gedachten zijn voor een gemiddelde Europeaan onbegrijpelijk, maar voor de Malagasy inherent aan het leven.
Vanuit de hoofdstad zijn we in het gebied waar we nu wonen op bezoek gegaan. We hebben toen met diverse dorpsoudsten gesproken en gevraagd of we welkom zouden zijn om bij hen te komen wonen. Toen de dorpsoudsten hoorden dat we de mensen over Jezus wilden vertellen hebben ze unaniem toegezegd om ons te helpen waar nodig. “Als jullie nieuws écht goed is dan moeten jullie snel komen!”
Nu wonen we inmiddels al sinds februari 2017 in Maroamboka. Eén van de grotere dorpen in de omgeving. We zijn begonnen te doen wat onze handen vonden te doen (Prediker 9:10). Schoonwater voorziening was één van de eerste dingen waar we ons mee bezig hebben gehouden. Als je de taal nog niet goed spreekt, kun je maar het beste beginnen met je handen en voeten. Ook op het gebied van hygiëne zijn we actief. In Nederland hebben we allemaal het voorrecht van scholing. Op school hoor je over zaken als het belang van toiletten en het weren van ratten (vlooien op ratten brengen de pest over). Schooling nemen wij in Nederland als vanzelfsprekend, hoe anders is dat op Madagaskar. Het is mooi om de mensen in die kennis te laten delen.
We zijn goed bevriend met de locale leraar Menja (spreek uit Menzaa). Menja spreekt zowel het officiële Malagasy als het Tanala dialect. Hij wil graag Engels leren en in ruil helpt hij ons met het dialect. Op den duur hoopt hij zijn leerlingen ook wat Engels te gaan leren.
Naarmate we het Tanala dialect beter begonnen te begrijpen zijn we ook begonnen met het vertalen van Bijbelverhalen. Samen met Menja hebben we in de eerste periode 41 verhalen vertaald in het Tanala:
Naast de verhalen zijn we ook begonnen met het vertaalwerk van het evangelie van Lukas en het boek de Handelingen der Apostelen. Voor het eerst zien en horen de mensen hun taal op schrift! Zoals al eerder opgemerkt kunnen de meeste mensen niet lezen of schrijven en de officiële landstaal, het Malagasy, wordt ook niet verstaan. Hoe mooi is het dan om deze prachtige verhalen te horen in je eigen moedertaal.
Gewapend met deze verhalen gaan we de dorpen langs. Menja is zelf een gelovig man en naar mate de vertalingen vorderde, werd hij razend enthousiast. We hopen van harte dat mensen als Menja het evangelie van Jezus in hun eigen mensen gaan vertellen zodat deze op hun beurt een eigen keuze kunnen maken.
We zijn er van overtuigd dat de Bijbelse waarheden echte vrijheid brengt. Vrij om te planten wat je wilt; te trouwen met wie je wilt; buiten de kaders te denken wanneer je wilt. Met Jezus als Heer hoef je namelijk niet meer bang te zijn voor de geesten. Deze geesten hebben allemaal één ding gemeen: Het zijn de geesten van doden. Jezus, Hij die dood is geweest, maar na drie dagen weer levend is geworden, is sterker dan de dood. Hij is sterker dan het graf, Hij is de Heer van de levenden.
Een jaar geleden, op een donderdagochtend, vertelde Jurgen de bijbelverhalen aan de koning van Tsiombivohitra. Er was nog een man aanwezig, een oudere man. Zijn naam is iaban’i Roly. Jurgen kende hem niet. De weken daar op was iaban’i Roly verschillende keren aanwezig. Na wat gesprekjes kwam Jurgen er achter dat hij een voorname man uit ons eigen dorp is. Waarom woonde hij dan niet in Maroamboka? Iaban’i Roly liet een nieuw groot huis bouwen (Trano-be) en zolang die nog niet klaar was woonde hij elders.
Het is een interessante afspraak. Niet alleen is iaban’i Roly één van de koningen in Maroamboka, daarnaast is hij ook één van de voornaamste toverdokters in ons gebied. Samen met een ‘collega’ toverdokters trekt hij klanten vanuit de verre omtrek. Er komen zelfs mensen uit de hoofdstad om gebruik te maken van zijn diensten. Ze hopen speciale ‘zegens’ of andere zaken te ontvangen. Zaken, waarin alleen hij kan voorzien. Iaban’i Roly is een gevreesd man onder de Malagasy. Ondanks dat de verhalen zich duidelijk uitlaten over de praktijken van de toverdokters, verwacht Jurgen niet veel problemen. Jurgen komt op uitnodiging van iaban’i Roly. Een uitnodiging die hij niet aan zijn neus voorbij laat gaan.
