Lieve familie en vrienden,
25 Mei 2020 om 20:00 gaan we live via Youtube!!
https://www.jurgenenkatja.nl/live-stream-2020
We nodigen u allen van harte uit om met een kopje koffie of thee mee te kijken.
Heeft u vragen? Dan kunt u deze sturen naar:
jurgenkatja.live@gmail.com
Wij zullen uw vraag proberen te beantwoorden.
41 Bijbel verhalen in Malagasy-Antanala (district Mananjary) in video formaat (MKV met hoofdstukken) 492.1 mb.
Bijbehorende afbeeldingen die samen met de verhalen gebruikt worden.
Audio bestanden van de 41 Bijbel verhalen.
41 Bijbel verhalen in Malagasy-Antanala (district Mananjary) met Nederlandse vertaling, PDF 1.9 mb.
41 Bijbel verhalen in Malagasy-Antanala (district Mananjary) PDF 1.8 mb.
Het corona virus gaat rond en iedereen zit thuis!
Thuis werken en leren is een uitdaging. Aangezien het er naar uitziet dat de situatie nog niet direct zal veranderen, hier wat tips voor thuisonderwijs.
Je kunt deze tips ook op onze Facebook lezen
Tip #1 – Thuis is geen school (31-03-2020)
Tip #2 – Kleintjes eerst! (01-04-2020)
Tip #3 – Een schema is goed, een ritme beter (02-04-2020)
Tip #4 – Klusjes doen we samen! (03-04-2020)
Tip #5 – Je hoeft geen expert te zijn (06-04-2020)
Tip #6 – Maak gebruik van de concentratiepiek (07-04-2020)
Tip #7 – Lezen, lezen en nog eens lezen (07-04-2020)
Tip #8 – Een gros genade (14-04-2020)
Tip #9 – Speel! (15-04-2020)
Tip #10 – Liefde voor leren (17-04-2020)
Thuisonderwijs maakt van je huis geen school. Ontspan: THUIS is de basis van thuisonderwijs. Zorg dus voor een goede sfeer. Denk zelf – of liever samen – eens na over wat jullie huis een thuis maakt: Wat definieert ons als gezin? Wat voor tradities zijn voor ons belangrijk? Zijn we toe aan nieuwe tradities? Werk aan deze basis en de belangrijkste voorwaarde voor thuisonderwijs is gelegd. En als je dan soms het gevoel hebt dat er ‘te weinig’ wordt geleerd, dan weet je in ieder geval dat je ze een kostbaar geschenk hebt gegeven: thuis.
Oudere kinderen helpen met hun werk is heel lastig als jongere broertjes of zusjes steeds om aandacht vragen. Dit kun je voorkomen door eerst de tijd te nemen voor de kleinsten. Samen lezen is bij ons favoriet, maar een spelletje of iets anders samen doen kan natuurlijk ook. Na een half uurtje genieten van aandacht is de ‘liefdestank’ gevuld en kun je rustig(er) met oudere kinderen aan de slag, terwijl de kleintjes zichzelf vermaken. Ook zelf vind ik dit een heerlijk ontspannen manier om de dag te beginnen.
Een gedetailleerd schema met uitgewerkte tijden ziet er natuurlijk erg professioneel uit… maar dan begint de dag en kleine en grote onderbrekingen gooien roet in het eten. Iemand belt of komt langs; een kind voelt zich niet lekker of wiskunde lijkt vandaag veel moeilijker dan gisteren… Een ritme biedt dan uitkomst. In plaats van de dag in te delen in tijdsblokken, zie je de dag als een stroom van activiteiten die min of meer in dezelfde volgorde gebeuren. Onze ochtenden zien er bijvoorbeeld zo uit: ontbijt – voorlezen aan de kleintjes – wiskunde – talen – soms wetenschap – lunch. Met een ritme ben je de terreur van de klok kwijt (als je tenminste niet teveel wilt doen op een dagdeel). Een ritme geeft structuur, maar ook ruimte.
Thuisonderwijs is veel (extra) werk voor de ouder(s). Dat is helemaal niet erg, want in het huishouden kan iedereen een steentje bijdragen: tieners kunnen prima koken of een jonger broertje of zusje naar bed brengen en zelfs een kleuter kan helpen de vaatwasser in te ruimen. Klusjes doen heeft niet alleen te maken met een eerlijke(r) verdeling van taken, maar geeft kinderen ook een besef van verantwoordelijkheid en mee mogen doen. Hebben ze geen zin? Een oud-collega hield zijn kinderen vroeger voor: ‘Zonder zin kan het ook.’ 😁 Maar vergeet vooral niet de kinderen te prijzen voor een keurig uitgevoerde taak, dat werkt beter dan discussie.
Complimenten doen groeien!
‘Mam, wat is een gezegde?’ of ‘Pappa, hoe bereken je de inhoud van een prisma?’ Breekt het zweet je al uit? Dat hoeft niet hoor! Een thuisonderwijzer hoeft geen expert te zijn. Bereidheid om (samen) oplossingen te vinden is genoeg. In het huidige informatietijdperk is het gelukkig niet moeilijk om informatie te vinden: websites en video’s te over. Moeilijke vragen zijn een mooie gelegenheid samen iets te leren en/of je kind onderzoeksvaardigheden te leren. Na oefening zelf antwoorden zoeken in een boek of online vergroot de zelfredzaamheid en het zelfvertrouwen van je kind. De houding verandert van ‘Geen flauw idee’ naar ‘Dat zoek ik op’! 🤓
Er is veel onderzoek gedaan naar het beste moment van de dag om te leren. Voor de meeste mensen is dat ’s ochtends rond 10 uur. Die tijd is bij uitstek geschikt voor werk of studie waar veel concentratie voor is vereist. Ga na welk vak een uitdaging is voor je kind en laat hem of haar daar rond 10en voor gaan zitten. Komt de ochtend echt niet goed uit? Geen nood: ook ’s avonds (voor tieners) en ’s middags vanaf anderhalf uur na de maaltijd is er een concentratiepiek, maar wat minder hoog dan ’s ochtends. Succes!
Lezen is basisvaardigheid nummer 1: het opent de deur naar informatie en maakt het mogelijk volwaardig mee te doen in de maatschappij. Al kennen we in Nederland nauwelijks analfabetisme, laaggeletterdheid komt helaas veel voor. Laaggeletterdheid is een handicap die je niet wenst voor je kind. Daarom: lees je kind voor, in ieder geval tot het zelf vloeiend lezen kan (of nog langer 😀). Door samen te genieten van boeken krijgt je kind de smaak van het lezen te pakken, krijgt het gevoel voor taal en bouw je aan zijn woordenschat. Ten tweede: laat beginnende lezers je dagelijks voorlezen – tot het vloeiend gaat. Wees niet verbaasd als dit lang duurt: een leeftijd van 10 jaar of ouder is geen uitzondering. Samen lezen is één van de beste investeringen die je kunt doen in de toekomst van je kind.
Een gros?! Wat is dat ook alweer? Een gros is een dozijn dozijnen ofwel 12 maal 12. Een grossier verkoopt grote hoeveelheden.
Thuisonderwijzers moeten grossiers in genade zijn. Thuisonderwijs betekent dat je als gezin veel tijd met elkaar doorbrengt. Je deelt mooie momenten, maar ook elkaars chagrijn en frustratie. Wat is het dan belangrijk elkaar te blijven bemoedigen en woorden te spreken die opbouwen! Woorden die zeggen: je mag – opnieuw – fouten maken; lang doen over je werk; iets nog steeds niet snappen. Woorden die niet vergelijken met anderen. Genade zegt: je mag het iedere keer opnieuw proberen, want je bent zo innig geliefd.
Dit gebeurd er met je vaatwasser als er ‘ietsiepietsie’ teveel zeep in gedaan wordt
We leren niet alleen aan een bureau met een boek voor onze neus en een pen in de hand. Leren kent zoveel meer vormen! Een creatieve vorm van leren is het spel. Spelen kan binnen of buiten, samen of alleen, fysiek of mentaal (zelfs muzikaal!) Spelen is een goede onderbreking van het meer traditionele leren. Ook verbetert het de leerprestaties. Dus als je graag wilt dat je kind goed leert: laat hem spelen!
Er is ontzettend veel te leren! Natuurlijk ligt de nadruk in de beginjaren op lezen, schrijven en rekenen, maar die vaardigheden zijn daarna vooral stukken gereedschap voor verdere studie. Is de interesse eenmaal geprikkeld, dan gaat een wereld van leermogelijkheden open: een nieuw(e) hobby of spel, een online cursus, een vreemde taal… Er zijn mogelijkheden te over. Leren is voor jong en oud, biedt uitdaging en stimuleert. Dus: wat wil jij (je kind) leren vandaag?
Tja, daar zitten we dan. Eindelijk terug in Nederland. Eindelijk verlof. Even lekker genieten van alle luxe en dingen doen die anders niet kunnen. Naar het theater; bioscoop; op bezoek bij familie en vrienden; presentaties en woordverkondigingen verzorgen; naar het zwembad; musea en ga zo maar door. Maar nee, in plaatst van leuke gesprekken hebben we het vooral over die ellendige pandemie veroorzaakt door Covit-19 (SARS-CoV-2) oftewel het Corona virus. Een virus, waarvan de familie niet onbekend was, maar zich vooralsnog beperkte tot de Aziatische streken.
Hoe we ons voelen? Dat wordt regelmatig gevraagd. Nou ja, teleurgesteld natuurlijk! Verdrietig ook. Zowel Katja’s ouders als die van mij (Jurgen) lopen alle vier tegen de 80 en zijn ook vanwege gezondheid een risicogroep. Op het moment van schrijven maken zij het goed en daar zijn we dankbaar voor. Maar wat een verdrietige toestand voor zo veel anderen.
Ons gezin komt hier wel weer bovenop. In Maroamboka leven we ook redelijk geïsoleerd en zijn dus wel wat gewend. Thuisonderwijs? Voor ons niet nieuw. Niet zomaar even naar de supermarkt? Ook niet vreemd. Dagen in huis zitten? Tijdens het regenseizoen is dat de regel. Geen wc papier? …Dat hebben wij in Maroamboka niet eens.
Maar dan de medelanders. Een gevoel van paniek, machteloosheid en ontgoocheling. Dit waren we in Nederland niet meer gewend. Wat nu? Alles wat zo gewoon was kan niet meer. De hele dag berichtjes op je telefoon schrijven en lezen gaat ook vervelen. En wat nu als ik het virus ook krijg?
Toch prijzen wij ons gelukkig dat we juist nu in Nederland zijn. De zaken zijn hier geregeld. De ziekenzorg krijgt de hoogste prioriteit. Het sociale vangnet voor gedupeerden kan veel klappen opvangen. Stel nu dat men ziek wordt dan kan men nog steeds de zorg krijgen die men nodig heeft. We mogen ook nog gewoon boodschappen doen en, als iedereen ff normaal doet, is er voldoende. Zoals Rutte zei: “Er is zoveel [wc papier], we kunnen [met zijn allen] tien jaar poepen”.
Met verdriet en zorg in ons hart volgen wij de situatie op Madagaskar. Hoe anders is het daar! Social distance? Wow, ben je wel eens op de markt geweest in een willekeurig stadje. Of heb je wel eens gezien hoe mensen leven? De meeste woningen in een grote stad zijn niet te betalen dus wonen mensen met het hele gezin in kamers. Daar kunnen ze slapen en schuilen voor de regen maar oom daar de gehele dag in te zitten brengt grotere gevaren met zich mee dan Corona. Alles, maar dan ook alles is sociaal op Madagaskar. Het is oneerlijk om te roepen dat ze daar maar even mee moeten ophouden. Dat zou zoiets zijn als het verbieden van het gebruik van internet door particulieren. Laat dat even tot je door dringen.
Gisteravond lazen we het persbericht van President Rajoelina. Veel mensen vinden het een grote boef. Maar nu lijkt het er toch op dat deze boef de zaak Corona heel serieus neemt. Er zijn nu 12 besmette mensen bekend en ze zijn allemaal geïsoleerd. Ongekende maatregelen zijn getroffen. De hoofdstad, Antananarivo, en de grote haven, Tamatave, zijn compleet afgesloten. Geen openbaar vervoer; gezondheids controle punten; Alle kleine winkels een marktjes dicht; Mensen mogen alleen in hun eigen wijk boodschappen doen (1 persoon per huishouden); Verboden om je buiten te begeven tussen 20:00 en 05:00; de voedselprijzen zijn bevroren op straffe van een boete. President Rajoelina spreekt het volk elke avond toe. Om 20:00 op de nationale zender kunnen de Malagasy op de hoogte blijven wat betreft de huidige situatie. Madagaskar is geen onbekende met epidemieën, denk aan de bijna jaarlijkse uitbraken van de pest. Laten we bidden dat de regering ook deze epidemie kan beteugelen.
Ons hart gaat uit naar de Malagasy. Vanwege de vaak slechte omstandigheden waarin men leeft zijn zelfs jonge mensen bevattelijk. Ze ogen sterk. Ze sjouwen 50kg rijst op hun schouders. Maar eenzijdige voeding en onhygiënische, met ratten en parasieten geplaagde woningen, is vragen om een zwak immuunsysteem. Daar komt bij dat veel Malagasy simpelweg doodsbang zijn en een zeer fatalistische houding hebben. Wij horen het maar al te vaak zeggen door onze Malagasy vrienden: “Tja, zo is het nu eenmaal. De Malagasy gaan nu eenmaal snel dood”. Wat doet het ons pijn als ze zo spreken. Wat zouden we graag zien dat ze moedig in het leven konden staan. Dat ze zich zouden beseffen hoeveel ze zelf aan hun ‘lot’ kunnen veranderen. En bovenal, dat ze zich zouden beseffen dat de Almachtige niet ver weg is. Dat Hij Zelf in Zijn Woord naar de wereld is gekomen om haar te redden. Redden van Corona? Redden van de pest? Mogelijk, maar nee, ik denk aan een stuk vrijmoedigheid die komt met het vertrouwen dat Jezus je gered heeft voor de eeuwigheid. Hier onder een citaat van Martin Luther in de tijd dat de pest rond ging als een brullende leeuw, verslindende wie hij maar verslinden kon:
“Ik zal God barmhartig vragen ons te beschermen. Dan zal ik alles ontsmetten, de lucht helpen zuiveren, medicijnen toedienen en zelf innemen. Ik zal plaatsen en personen vermijden waar mijn aanwezigheid niet nodig is zodat ik niet besmet raak en daardoor mogelijk anderen te belasten en te besmetten en zo hun dood te veroorzaken als gevolg van mijn nalatigheid. Als God mij tot Zich zou willen nemen, zal Hij mij zeker weten te vinden. Maar, dan heb ik gedaan wat Hij van mij verwachtte en daarom ben ik niet verantwoordelijk voor mijn eigen dood of de dood van anderen. Maar als mijn buren mij nodig hebben, zal ik die plaats of persoon niet vermijden, ik zal vrijuit gaan zoals ik hierboven heb vermeld. Kijk, dit is het godvrezende geloof dat we mogen hebben omdat het noch hoogmoedig noch onbezonnen is en ook verzoeken we God er niet mee.”
Luther’s Works; Vol. 43, pag. 132 (vertaling: Jurgen Hofmann, 2020).
Eigenlijk hadden we een postje willen schrijven over alle lekkere vruchten die we hier hebben en dagelijks eten. Wat een leven! Fruit in overvloed, zonneschijn en een veranda waar op je, bij zonsondergang, lekker kunt gaan zitten met een goed glas wijn. Hmmm, niks hoor. Fruit, ja; zonneschijn, ja; veranda, ook ja… Romantisch? Nee, niet echt. Tenzij je onder een muggennet gaat zitten.
Toegeven, we houden van de warmte (als het niet te bar is). We genieten ook van de ruimte op de veranda. Het is een heerlijke plek voor de kinderen om te spelen. Maar het wordt lastiger als je rekening moet houden met de enge beestjes. Overdag zijn er de tijgermuggen en ’s nachts de soort muggen die eventueel Malaria kunnen overbrengen. Dan zijn er de spinnen!
Op dit moment is onze veranda het huis van een joekel. Haar beet, zo is ons verteld, is net zo pijnlijk als een steek van een schorpioen (ja, die hebben we hier ook). Onze verhouding met de spin is er één van haat/liefde. Ze houdt de vliegende stekers enigszins in toom en dus laten we haar zitten.
Een ander naar beestje is de zandvlo. Dit beestje kruipt (ongemerkt) onder je huid en begint daar lekker te nestelen terwijl het zich voed met je bloed. De kinderen hebben er al meerdere gehad en afgelopen week was Jurgen aan de beurt. Twee van die ‘schatjes’ hadden zich in zijn kleine teen geboord. Het beste is om het beestje met het eierzakje nog intact weg te halen. Simpelweg er met een naald inprikken is een slecht idee, dan gaat het eierzakje kapot en wordt het een vieze boel. Zachtje rondom het zakje de huid open snijden werkt het best. Het lukte Jurgen bij de eerste prima maar de tweede ging kapot. Uiteindelijk kwam ook de tweede er goed uit. Elke dag weer een kans om iets nieuws te leren. Met de eierzak nog aan de zandvlo gehecht gaf het de kinderen een unieke kans om het te onderzoeken onder de mini-microscoop. Wel lastig want de zandvlo bewoog veel omdat het zich van het licht probeerde weg te draaien.
Hier wonen heeft, wat nieuwe dingen ontdekken betreft, absoluut zijn voordelen. Of je die dingen ook écht wilt ontdekken is weer een heel andere vraag.
Voor de liefhebber, het beestje op video:
Hieronder hebben we wat foto’s van dit spektakel.
PAS OP! DE FOTO’S ZIJN GRAFISCH. JA, ER IS BLOED TE ZIEN.
Alleen naar beneden scrollen als je er zeker van bent.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Problemen met de auto zijn niet vreemd als je reist op de wegen van Madagaskar, met alle stenen, kuilen en bulten.
We hebben Kerst en nieuw jaar gevierd in Mantasoa. Een mooie plaats in de buurt van Antananarivo… Een ‘kleine’ 16 uur rijden vanaf ons huis. Voordat je aan zo’n reis begint doe je natuurlijk eerst een grote controle van je auto. Vloeistoffen waren allemaal in orde en er waren geen zichtbare losse onderdelen. De auto deed het prima en we hebben een heerlijke tijd in Mantasoa gehad.
Toen, op de terugweg, ongeveer 30 kilometer van een grote stad, brak de ophangbalk van de radiateur. De radiateur zakte naar beneden en de slangen kwamen los. De stang moest gelast worden dus we gingen snel door naar de garage. Dat hadden we gedacht. Een paar honderd meter verderop deed de koppeling het niet meer. De slang van de koppelingsvloeistof was lek en daardoor hadden we geen druk. We waren in staat om de auto in zijn derde versnelling te rammen en met een slakken gangetje vervolgde we onze weg. De reparaties duurde vier uur. Niet in de laatste plaats vanwege de slagregens die het voor de monteurs ondoenlijk maakte.
Om vier uur ’s middags vervolgde we onze weg om uiteindelijk om 19:30 aan te komen bij onze favoriete tussenstop. Een reis van totaal 15 uur. Lekker even uitrusten met aardige mensen om ons heen, ja, dat is fijn. Uitrusten? Niks hoor. De radiateur was weer lek. Dit keer repareren we het zelf. Epoxy lijm is de vriend van alle auto eigenaren op Madagaskar.
Ik heb besloten om het als hobby te gaan zien. Op die manier hoef ik me niet zo te ergeren. Bovendien, het stelt me in staat om het vak van monteur te leren. Dat is toch wel nuttig voor een zendeling… net zoals het vak electrciën, loodgieter, timmerman, wegwerker, en allerlei andere vakken.
