De tijd vliegt. Dat is zeker waar met een afscheid voor de deur. Op het moment van schrijven is het nog maar 2 weken voordat we met de boot de oversteek maken naar Nederland. Een moment van vooruitzien, van afscheid en van het opmaken van de balans.

We vinden het ontzettend fijn om onze familie, vrienden en bekenden in Nederland straks weer te kunnen zien. Ook zien we uit naar het zijn op vertrouwde plekken. Toch beseffen we dat het niet meer zomaar hetzelfde zal zijn als ruim een jaar geleden. We komen niet terug om te blijven, maar we stoppen onderweg, voordat we verder gaan naar onze bestemming. We hopen met volle teugen van de tussenstop te genieten en ons verder voor te bereiden op het zendingswerk.

Met 2 laatste weken voor de boeg is het ook een tijd van afscheid nemen. Dat valt ons best zwaar. Nog een laatste keer naar zwemles, naar Messy Church en naar de kerk. Nog één keer eten met vrienden: het is genieten met een traan. We laten veel moois achter in Engeland. Gelukkig zijn we bij meerdere mensen welkom voor het geval we in de toekomst nog eens in de buurt zijn.

Dat brengt ons bij het opmaken van de balans. We wilden immers ook in het buitenland studeren om te ervaren wat dat met ons zou doen. Zouden we het redden om ons in te burgeren en vrienden te maken? Hoe zit het met het omgaan met cultuurverschillen? Opgelucht en dankbaar kunnen we zeggen dat we van de hele ervaring rijker zijn geworden. We hebben ervaren dat God ook in den vreemde voor ons zorgt – vaak door Zijn kinderen heen. We zijn vol vertrouwen dat we Zijn liefde en trouw ook zullen ervaren in ons toekomstige zendingsland.