Naar de Tanala

Naar de Tanala

Eind april is Jurgen, samen met een leidinggevende, en enkele anderen op verkenningsreis geweest naar de Tanala. De Tanala, een bevolkingsgroep van 1,2 miljoen mensen, bewonen de bosrijke gebieden aan de oostkust. Minder dan 1% van hen is evangelisch (Bijbelvast) christen. Alleen in grotere plaatsen vind je kerken. De kerken hebben niet of nauwelijks visie om hun stamgenoten te bereiken met het evangelie.

De resultaten van de reis waren erg bemoedigend: zowel in de dorpen rond Ikongo als in de dorpen rond Sandrohy zijn zendelingen meer dan welkom. Sommigen hadden wel van Jezus gehoord op de markt in een grotere plaats, maar van echte kennis was geen sprake. In enkele dorpen kwam ongeveer jaarlijks een rondreizende prediker langs, er was dan echter geen gelegenheid om vragen beantwoord te krijgen. Er was een grote behoefte aan gedegen bijbelonderwijs. Hieronder vindt u een videoverslag van de reis.

Het is al langere tijd het verlangen van Africa Inland Mission (AIM) om zendingswerk te starten onder de Tanala. We zitten dan ook met de leiding goed op één lijn. Men ziet ons graag naar het oosten vertrekken. De volgende stap is dat we als gezin een kijkje willen gaan nemen in en rond Sandrohy. Dit is de plaats die per weg bereikbaar is – tenminste als je bent voorzien van een auto met vierwielaandrijving. Ook positief aan Sandrohy is dat daar degene woont die Jurgen en zijn reisgezelschap heeft rondgeleid en voorgesteld in de diverse dorpen. Zo hebben we daar een kruiwagentje. Verder is er een winkel met basisvoedsel en is de afstand tot grotere kustplaatsen – voor eventuele medische zorg – te overzien.

Voordat het zover is willen echter een auto kopen. Zonder auto is het praktisch niet haalbaar onder de Tanala te wonen en werken. Openbaar vervoer gaat er niet naartoe.

Een eigen auto is ook een kwestie van veiligheid. We hebben nu meerdere reizen buiten Tana gemaakt. Iedere keer weer waren we behoorlijk onder de indruk van de rijstijl van de chauffeur. Er wordt haastig en onverantwoord hard gereden. Meermalen werd een ongeluk op het laatste moment voorkomen of liever: ontweken.

Ook in Tana is een eigen auto niet langer een overbodige luxe. Een paar weken geleden gebeurden er drie busongelukken in de stad door roekeloos rijden. Resultaat: 13 doden en schorsingen van de diverse busmaatschappijen. Hierdoor en door aanscherping van de regels is het nu moeilijker dan ooit om als gezin een plek op een bus te bemachtigen.

Wilt u ons aan een auto helpen? U kunt een gift overmaken naar IBAN 91 RABO 0155 6577 12 van AIM International in Wageningen (NL) onder vermelding van ‘project Madagaskar – auto’. Meer informatie kunt u op deze pagina vinden. Hartstikke bedankt!

Twee ritjes naar de stad

Twee ritjes naar de stad

Katja heeft een paar weken geleden twee Nederlandse boeken besteld. Ze werden na15 Madagaskar verstuurd. Om het pakketje te halen moest Katja naar Analakely, Tana reizen (17km). Omdat alle bussen vol waren moest ze het eerste stuk met de taxi. Het tweede traject ging ze met de bus. Met een tweede bus arriveerde ze uiteindelijk in Analakely. Daar moest ze eerst een stuk bergopwaarts lopen om bij het postkantoor te komen. Hier kreeg ze een stempel en handtekening waarmee ze weer naar beneden moest voor een tweede postkantoor. Op dit kantoor wilde ze eerst nog haar paspoort zien en moest ze een handtekening zetten om vervolgens nog een stempel te krijgen. Samen met de stempels, handtekeningen en 2000 ariary kon ze haar pakket in ontvangst nemen. Gelukkig was er een bus die het hele eind in één keer terug reed. Al met al was Katja 4 uur zoet om een pakketje op te halen.

Vandaag gingen Vanya en ik (Jurgen) naar de apotheek in Akorondrano, Tana (14km). Daar hadden we de vaccinatie voor Siemen besteld. We vertrokken om 10 uur ’s ochtens met de bus. Dertig minuten later moesten we overstappen. We arriveerde om 12 uur bij de apotheek. We gingen eerst even snel naar de Jumbo (supermarkt) om volkorenmeel te kopen. Daarna liepen we terug om te ontdekken dat de apotheek tot 13:30 gesloten was. We kochten wat brood om te eten en hebben het afgewacht. Toen we de vaccinatie hadden wilden we weer terug naar Mandriambero. Alle bussen waren overvol en stopten niet voor meer mensen. Na een uur gewacht te hebben begon het te regenen en hebben we maar een taxi genomen. Net op tijd want het begon te hozen. De taxi was wat oud en er ontbrak een raam. Daarbij kwam ook nog dat het dak niet meewerkte in ons voordeel (lek). De taxi moest erg langzaam rijden omdat er anders water in de motor kwam. We hebben verschillende keren stil gestaan door toedoen van natte bougies… Al met al, arriveerde we thuis om 15:40 EN het beste van alles is dat we Siemen’s vaccinatie hebben. Het kostte ‘maar’ zes uurtjes om het te halen 🙂

Voorbereidingen

Voorbereidingen

Het vertrek naar Madagaskar komt al dichterbij. We bereiden ons als gezin al jaren voor op die grote stap en doen dat – naarmate de tijd vordert – al intensiever. Maar hoe doen we dat?

Tweetaligheid

De zendingstaal is Engels. Alle toekomstige collega’s en hun kinderen communiceren met elkaar in deze taal. Vandaar dat wij onze kinderen tweetalig opvoeden. Vanaf een jaar of 3 – wanneer ze het Nederlands voldoende beheersen – spreekt Katja zoveel mogelijk Engels met ze. Nadat ze goed hebben leren lezen en schrijven in het Nederlands leren we hen hetzelfde in het Engels. Dit werkt tot nog toe goed. Onze kinderen kunnen zich in 2 talen goed verstaanbaar maken en hebben voldoende vertrouwen in hun vaardigheden. Ze zullen straks in ieder geval kunnen praten met kinderen van andere zendelingen op het veld.

Cultuurvaardigheid

Wat leven we in een ‘kleine’ wereld! Als we de vergelijking maken met hoe het was toen wij nog op de basisschool zaten en nu dan zien we dat de rest van de wereld een stuk dichterbij is gekomen. Nederlandse kinderen ondervinden bijna dagelijks wat een multiculturele samenleving inhoudt en weten meer over wat er elders gebeurt dan wij vroeger.

Omdat wij als gezin ook daadwerkelijk de sprong wagen in een andere cultuur te gaan wonen lezen we veel over de verschillende werelddelen, culturen en religies. We willen ze zo een stevige kapstok geven voor hun toekomstige ervaringen. Vanzelfsprekend lezen we boeken over Madagaskar in het bijzonder en leren zo alvast het een en ander over de boeiende culturen op het eiland. Op het moment genieten we van een serie kinderprogramma’s, getiteld ‘Bo & Melle in Madagaskar’, waarvan u een aantal filmpjes kunt zien via onze multimediapagina. De moeite waard!

Eigen identiteit

Kinderen van zendelingen hebben door de bank genomen meer identiteitsproblemen dan kinderen die geen internationale verhuizing(en) hebben meegemaakt. Ze leven vaak tussen meerdere culturen en weten niet waar thuis is. De banden met het land van hun nationaliteit zijn vaak minder sterk dan met het land waar ze jaren hebben gewoond.

Behalve bewustwording van de gastcultuur leggen we daarom veel nadruk op de eigen cultuur. Door middel van geschiedenislessen, het vieren van typisch Nederlandse feesten en het houden van vaste gebruiken binnen en buiten het gezin versterken we bewust onze identiteit als gezin, familie, christenen, Heldenaren, Nederlanders en Europeanen. Zo hopen we dat de eigen cultuur blijft passen als een vertrouwde oude jas.

Andere startlocatie

Andere startlocatie

De afgelopen maand is een enerverende geweest voor ons. We kregen te horen dat bij nader inzien het team in Betroka voorlopig geen nieuwe zendelingen kan opnemen. Dat was een harde klap voor ons. We hebben begrepen dat de teamleiders gevoelen dat zij op het moment geen voldoende begeleiding kunnen geven aan nieuwkomers, omdat de huidige teamleden en de situatie ter plekke al veel van hen vragen. Dit was een grote teleurstelling voor ons.

Gelukkig is er een oplossing gevonden die ons op het lijf lijkt geschreven. De AIM leiding die het werk op Madagaskar overziet, heeft ons aangeboden eerst naar de hoofdstad, Antananarivo (Tana) te komen. Daar gaan we deel uitmaken van een team dat plaatselijke christenen opleidt tot zendelingen onder onbereikte bevolkingsgroepen op Malagassische bodem. Onderwijl gaan we de taal leren, ons verdiepen in de cultuur en in de visie en strategieën van AIM Madagaskar.

Er zijn nog veel onbereikte bevolkingsgroepen op Madagaskar, vooral in het zuiden waar ook de Bara wonen. AIM is bezig deze bevolkingsgroepen in kaart te brengen en te onderzoeken welke mogelijkheden er zijn om hen te bereiken. De bedoeling is dat wij vanuit de hoofdstad ook verschillende reizen gaan maken naar onbereikte bevolkingsgroepen om hierbij te helpen. Zo de Heer wil worden wij vervolgens betrokken bij het opzetten van een nieuw team onder een onbereikte bevolkingsgroep.

Het vooruitzicht betrokken te mogen zijn bij de opleiding van plaatselijke christenen tot zendelingen en op termijn – zo mogelijk – bij het opzetten van een nieuw team onder een onbereikte bevolkingsgroep vervult ons met dankbaarheid. Wij zien verwachtingsvol uit naar het dienen op Madagaskar.

De wens is geuit dat wij in januari 2015 aansluiten bij het team in Tana. Het is dan ook erg belangrijk dat we op korte termijn voldoende financiële supporters hebben. Wilt u helpen dit mogelijk te maken? Hartelijk dank daarvoor.

Bestemming bekend!

Bestemming bekend!

We hebben er drie maanden op moeten wachten, maar nu is het bekend: we gaan naar Madagaskar! Als alles loopt zoals het moet zullen we in januari 2015 vertrekken naar Betroka in het zuiden van Madagaskar. We gaan daar het team versterken, dat sinds 2013 vanuit Betroka zendingswerk doet onder de Bara.

De Bara zijn een onbereikt volk, wat betekent dat ze geen toegang hebben tot het evangelie. Er zijn nauwelijks christenen onder de Bara en de christenen uit andere stammen besteden geen aandacht aan hen. De Bara zijn moeilijk bereikbaar: ze wonen verspreid in nederzettingen in de heuvels van 50 tot 300 mensen. Deze kleine dorpjes zijn alleen lopend te bereiken.

Juist het feit dat de Bara onbereikt zijn, maakt dat wij graag onder hen willen dienen. De Bara zijn animisten, wat betekent dat ze leven in angst voor de geestenwereld. Om dan te horen dat Jezus Heer van de schepping is en zelfs de dood heeft overwonnen zal meer dan bevrijdend zijn. Meer informatie over de Bara (in het Engels) kunt u vinden op deze gebedspagina.