Fruit op Madagaskar

Fruit op Madagaskar

Maroamboka, zo heet ons dorp. Het ligt in het zuid-oosten van Madagaskar tussen de kust plaatsen Mananjary en Manakara. Ons gebied is rijk aan koffie, vanille en… fruit!

We hebben nog nooit zo veel verschillende fruitsoorten gegeten als hier op Madagaskar. Dat begon toen we nog in de hoofdstad, Antananarivo, woonden. Maar nu, in Maroamboka, bestaat een groot deel van ons dieet uit fruit. Groenten daarentegen is schaars. Voor groenten moeten we echt het gebied uit.

Al langere tijd wilden we een post schrijven over het fruit dat wij tot onze beschikking hebben. Ook zullen we fruitsoorten laten zien die we in onze reizen op Madagaskar zijn tegen gekomen.

De bedoeling is om zo nu en dan deze post te updaten met nieuwe vruchten want we hebben nog lang niet alle vruchten genoemd.


seed of the tamarinde
Engels: Tamarind
Malagasy: Madilo of Kily of Madir of kilendraza,
Nederlands: Tamarinde

Naast ons huis in Maroamboka hadden wij een Tamarindeboom. Jammer genoeg is deze tijdens een zware cylcoon omgeblazen. De vruchten worden vaak gebruikt om heerlijke jus naturel van te maken, Het wordt dan wel sterk verdunt met water en suiker. De pure vrucht is enorm zuur. Tenminste, de vruchten die wij hadden waren zuur. We hebben ook wel gehoord dat men ze juist zoet vindt. Dus misschien zijn dat andere soorten.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Tamarinde
https://en.wikipedia.org/wiki/Tamarind



Engels: Nog niet gevonden.
Malagasy: Vonomby
Nederlands: Nog niet gevonden

Dit is die we tegenkwamen op de markt. Op de vraag naar de naam kregen we een algemene Franse naam, die zoiets betekende als fruit van de koe(?!) De Malagasy naam, ‘vonomby,’ betekend ongeveer hetzelfde. De smaak is niet sterk, het is zoet en heeft een beetje een droge afbeet, het maakt dat een droog gevoel in je mond krijgt.


Sweet sour juice from Soursop on MadagascarEngels: Soursop
Malagasy: Corossol of Voantsokona
Nederlands: Zuurzak
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuurzak
https://en.wikipedia.org/wiki/Soursop

Dit is een familielid van de Zoetzak, maar wordt niet op dezelfde manier gegeten. Hier wordt het voornamelijk gebruikt om heerlijke jus naturel van te maken. Wij eten ze bijna dagelijks in het seizoen. Ze hebben een beetje een kauwgomballensmaak en zijn heerlijk zoet/zuur van smaak.


Sweet custart apple, sugar-apple or sweetsop on MadagascarEngels: custart apple, sugar-apple or sweetsop
Malagasy: pocanelle, konikony, voanjato of voazato
Nederlands: Zoetzak
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zoetzak
https://en.wikipedia.org/wiki/Annona_squamosa

De Malagasy naam, voanjato, vertaalt zich letterlijk als ‘honderd zaden’ De vrucht is romig en gevuld met tientallen zwarte zaden ter grootte van een boon. Het is een gedoe met eten omdat je al die pitten weer moet uitspugen maar als je eenmaal begint te eten kun je niet meer stoppen! Lekker zoet met een een vanillepuddingachtige smaak.

Sweet custart apple, sugar-apple or sweetsop on Madagascar


Guava fruit MadagascarEngels: Guava
Malagasy: goavy, angavo
Nederlands: Guava
https://en.wikipedia.org/wiki/Guava

Ik weet niet of er een Nederlandse naam voor is dus noemen we dit vruchtje gewoon ‘Guava’ en in ons dorp ‘Goavy’ (kwoe-waavie). De vrucht eet je in zijn geheel en is zuur van smaak. Het zit stamvol met kleine pitjes die je gewoon moet doorslikken. De Guava’s komen in twee kleuren: geel/groen en roodachtig. De rode, afbeelding hieronder, (Engelse naam: Strawberry apple) zijn wat taaier maar de smaak lijkt hetzelfde.

Strawberry apple Madagascar


Delicious Jackfruit hanging in the trees on madagascarEngels: Jackfruit
Malagasy: apaly be of ampalibe
Nederlands: Nanka of Jackfruit
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nangka
https://en.wikipedia.org/wiki/Jackfruit

Nanka’s zijn de reuzen onder de fruitsoorten. Ze kunnen wel tot 10 kilo per stuk wegen! Kinderen klimmen in de bomen om de vruchten af te snijden. Zorg dat je er niet onder staat als de vrucht naar beneden komt. Vaak rollen ze de vruchten naar huis. Het pad voor ons huis is stijl en je moet maken dat je wegkomt als ze de Nanka naar beneden laten stuiteren. Het vruchtvlees is zacht en de pitten kun je koken en bijvoorbeeld in een salade verwerken. De Malagasy koken de vruchten als ze nog niet rijp zijn. De brei wordt dan met zout bereidt en met rijst gegeten. De vruchten scheiden een lijmachtige substantie af dat sterk doet denken aan lobbige houtlijm. Een vreselijk goedje als je het in je haar of op je kleren krijgt. We gebruiken zout, gemengt met peteroleum, om onze handen te wassen en het gebruikte servies te wassen. Vaak rijpt de vrucht sneller dan wij het kunnen eten. Het vruchtvlees is dan ontzettend zoet met een prikkelend effect op je tong (alcohol).

Jackfruit delicious on madagascar


Loquat of MadagascarEngels: Loquat
Malagasy: Pibasy
Nederlands: Loquat
https://nl.wikipedia.org/wiki/Loquat
https://en.wikipedia.org/wiki/Loquat

Deze boom stond in onze ‘achtertuin’. De vruchtjes hebben een perzikkleurig vruchtvlees met een grote glanzende bruine pit. Ze zijn een beetje zurig van smaak. We kopen ze het liefst als we ze langs de weg zien of op de markt. De boom achter ons huis was niet zo’n success omdat de mieren er hun favoriete werkplaats van gemaakt hadden en ze waren van mening dat niets of niemand er iets te zoeken had.


Lychees of MadagascarEngels: Lychee / Rambutan
Malagasy: letchi
Nederlands: Lychee / Ramboetan
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lychee https://nl.wikipedia.org/wiki/Ramboetan
https://en.wikipedia.org/wiki/Lychee https://en.wikipedia.org/wiki/Rambutan

De smaak is heerlijk en bijna verslavend. We kenden de Lychees natuurlijk in Nederlands als een luxe produkt maar bij ons groeien ze zo’n beetje overal. In het seizoen, eind oktober tot januari, wordt de markt er mee overspoelt. Zijn ze op de markt al goedkoop (€0,75 per kilo), bij ons in het gebied betalen we voor een grote boodschappentas vol misschien maar €0,25. Vaak hebben we zo veel in huis dat we tegen de mensen moeten zeggen dat we ze niet kopen… Daar zitten ze dan met hun ‘waar’. Geen nood! We hoeven niets te betalen want op dat moment wordt het ons gegeven als geschenk.
Naast de gewone Lychees zijn er ook de harige Lychees (Ramboetan). Deze zien we in ons gebied wat minder. Ze zijn wat harder en minder sappig en zoet.
Rambutan, chineese lychee on Madagascar


Sweet Mango of MadagascarEngels: Mango
Malagasy: Manga
Nederlands: Mango
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mango_(soort)
https://en.wikipedia.org/wiki/Mango

Mango’s zijn rijp in december / januari en net zoals het meeste fruit ontzettend goedkoop (€0,05/0,12 per stuk in de steden). In ons dorp betalen we (als we al moeten betalen) zo’n €0,02 per stuk. Ik weet niet zeker welke variëteit mango dit is (er zijn heel veel soorten). Wij zien in ons gebied vooral de rood en groen kleurige Mangos maar op de markt komen we ook gele Mangos tegen.


Makoba, mountain apples of MadagascarEngels: Mountain Apple
Malagasy: Makoba
Nederlands: Djamboe bol, Maleisische rozenappel of Maleisische wasappel
https://nl.wikipedia.org/wiki/Djamboe_bol
https://en.wikipedia.org/wiki/Syzygium_malaccense

Deze, uit Maleisië afkomstige, vrucht lijkt in smaak niet op een appel zoals wij die kennen. De smaak is wat flauw. De vrucht is sponzig en waterig, het zijn goede dorstlessers. We eten deze vruchten vooral als we onderweg zijn. Langs de kanten van de weg worden ze verkocht. In ons gebied heb ik ze nog niet gezien.


Passionfruit can be enoying but the taste greatEngels: Passionfruit
Malagasy: Giranadela
Nederlands: Passievrucht
https://nl.wikipedia.org/wiki/Passiflora_edulis
https://en.wikipedia.org/wiki/Passiflora_edulis

We hebben hier twee soorten passievrucht: De grotere met de gele schil en iets kleinere met paars/rode schil. De Malagasy maken er graag sap van (Jus Naturel). Heel lekker als het warm is en je toe bent aan een verfrissend glas drinken. De passievrucht groeit her en der door ons gebied. Achter onze wc hebben we er één gedeeltelijk verwijderd . De passievrucht groeit aan ranken. Deze ranken hebben andere planten, struiken en bomen nodig voor ondersteuning. Als je ze laat gaan beginnen ze te woekeren en is er geen doorkomen meer aan. Maar ja, ze zijn heerlijk (erg zuur, dat wel) en de bloemen zijn mooi. Weghalen is dan altijd weer zo’n afweging waar je nooit helemaal zeker van bent.

Passionfruit can be enoying but the taste great


Engels: Papaya
Malagasy: Papay
Nederlands: Papaja
https://nl.wikipedia.org/wiki/Papaja
https://en.wikipedia.org/wiki/Papaya

Er groeien niet heel veel Papajas in ons gebied maar zo nu en dan kunnen we er één scoren. In de steden kan je ze overal kopen. De kinderen zijn er niet zo gek op… We hebben ze iets te vaak gegeten. Dat begon al in 2015 toen we eerst een drie weekse cursus in Kenia kregen voordat we doorvlogen naar Madagaskar. Elke maaltijd (ochtend, middag en avond) was er Papaja. Eenmaal op Madagaskar was er weer Papaja! Soms krijgen we Papaja als geschenk. Vruchten zo groot als een basketbal. De kinderen zeggen vriendelijk en welgemanierd ‘dankuwel’ tegen de gevers om vervolgens in het Nederlands te zeggen: ‘Paaaa, ze hebben weer zo’n ding gebracht’.
Papaya market on Madagascar


Huge banana trees in our graden on madagascarEngels: Banana
Malagasy: Akondro of fontsy
Nederlands: Banaan
https://nl.wikipedia.org/wiki/Banaan_(vrucht)
https://en.wikipedia.org/wiki/Banana

Bananenpuree, bananenbrood, bananenpap, bananen op pizza, banenen door de spaghettisaus, bananen… Overal! We hebben meerdere bananenbomen naast het huis staan. Ze groeien als kool en soms hakken we ze om omdat ze dreigen om te vallen in Katja’s moestuin of op het dak van de wasruimte. Bananen kopen we ook van mensen aan de deur, drie grote of zes kleine voor 0.02€ het hele jaar door. We lusten er wel pap van. Als je eenmaal de bananen op Madagaskar hebt gegeten vallen de bananen in Nederland wat betreft smaak tegen. Romig en zoet!

Huge banana bunch on Madagascar


Engels: Avocado
Malagasy: Zavoka
Nederlands: Avocado
https://nl.wikipedia.org/wiki/Avocado
https://en.wikipedia.org/wiki/Avocado

Net als de Papajas groeien er bij ons niet zo veel Avocados. Het seizoen loopt van januari tot en met April. Op de wat grotere markten zijn ze beter te krijgen en kosten daar zo’n beetje €0,10 per stuk. Ook deze vrucht is niet favoriet bij de kinderen maar wij vinden ze heerlijk. Ze zijn erg gezond bovendien dus als ze er zijn houden wij ons aanbevolen.

Avacodo from Madagascar


Baobab fruit from MadagascarEngels: Baobab
Malagasy: Baobab
Nederlands: Baobab
https://nl.wikipedia.org/wiki/Baobab
https://en.wikipedia.org/wiki/Adansonia

Sinds oktober 2019 groeien deze wonderlijk bomen ook bij ons. Op één van onze reizen naar de hoofdstad kwamen we de vruchten tegen. We hadden het nog nooit gehad en voor €0,20 per vrucht wilden we het wel eens proberen. De vrucht heeft een harde, fluwelachtige buitenkant en is gevuld met zaden die zijn omgeven met droog bijna kalkachtig vlees. De smaak is wat flauw maar we hebben gehoord dat er ook wel vruchtensap van gemaakt wordt (Jus Naturel). De zaden hebben we bewaard en thuis opgekweekt. Van de 40 zaden onkiemde er 30 en zijn er 4 sterk genoeg gebleken om de aanvallen van slakken, kippen en slagregens te doorstaan. Ze groeien nu op een stukje grond achter onze wc. Wie weet hebben wij over 100 jaar ook een Baobab laan net als in Morondava.

De Allée des baobabs (Avenue of the Baobabs) Morondava, Madagascar


Breadfruit MadagascarEngels: Breadfruit
Malagasy: Frampay, Soanambo of Sirapay
Nederlands: Broodboom
https://nl.wikipedia.org/wiki/Broodboom_(Moraceae)
https://en.wikipedia.org/wiki/Breadfruit

Deze vruchten zijn niet zoet en hebben een zetmeelachtig vlees dat tijdens het koken zacht en aardappelachtig wordt. Bij ons zijn ze goedkoop want er zijn er gewoon heel veel van. Ze worden gekookt met zout en vaak als tussendoortje gegeten. Voor de grotere maaltijden worden ze gepureerd en met kruiden geserveerd als bijgerecht. Wij eten ze bij voorkeur niet. De vrucht valt slecht en veroorzaakt buikpijn bij sommigen in ons gezin. Ik (Jurgen) krijg het regelmatig aangeboden als ik op bezoek ben. Zelf vind ik het wel aardig. Mogelijk bereiden we de vrucht niet goed, ik zou het niet weten. Je schijnt er ook patatjes van te kunnen maken. Dat zouden dan nog best gezonde patatjes worden want de vrucht bevat veel vezels, vitamine C en kalium.


big pineapples on madagascarEngels: Pineapple
Malagasy: Mananasy
Nederlands: Ananas
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ananas
https://en.wikipedia.org/wiki/Pineapple

Heerlijk! Ananas is zo lekker. Bij ons groeien ze volop en we hebben er diversen rondom het huis gepland. Ananas (net als de bananen) smaken zo veel beter dan wat we in Nederland gewend zijn. Op de markten zijn het niet de goedkoopste vruchten. Een grote kost dan al snel €1,–. Dat is voor sommige mensen in ons dorp een dagloon. Toeristen betalen blij het dubbele want vergeleken met wat ze in Europa kosten is dat nog steeds goedkoop. Op een keer stond ik met een blije toerist uit Nederland te praten. Hij had net van dat lieve jongetje een grote Ananas gekocht voor ‘maar’ €2,–. Terwijl we zo aan het praten waren gebaarde dat jongetje en ik wat over en weer en voordat de toerist het wist had ik ook een grote Ananas in mijn handen. Hij snapte niet goed wat er was gebeurd. In Nederland moet je vooral praten, op Madagaskar kom je een heel eind met lippen tuiten, fronsen en knikken. Ik kreeg de Ananas voor de normale Malagasy prijs, €0,75.

Pineapple growing in our garden on madagascar


June plum or amarella fruit MadagascarEngels: June plum of Ambarella
Malagasy: Sakoa of Jovia
Nederlands: Ambarella
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ambarella
https://en.wikipedia.org/wiki/Spondias_dulcis

We krijgen regelmatig verkopers aan de deur met deze vruchten. Ze kosten €0,05 per drie. Het is wel oppassen want ze worden regelmatig onrijp geplukt en dan zijn ze niet zo lekker. Ze zien er van buiten een beetje lelijk uit, maar de binnenkant is zoetgeel vlees dat een stekelige put omringt, waar je omheen eet. De smaak is een combinatie van sinaasappel en mango. We eten ze gewoon zo maar ook op brood of in een salade.


Engels: Coconut
Malagasy: coco of Voanio
Nederlands: Kokosnoot
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kokospalm
https://en.wikipedia.org/wiki/Coconut

Kokosnoten zijn vooral in de kustplaatsen volop te krijgen. Men serveert ze met een rietje of ze gieten de inhoud in een glas. Na afloop hakken ze dan de noot verder open zodat je het vruchtvlees kan opeten. In ons dorp staan twee bomen op het erf van onze vrienden. zo nu en dan krijgen we er een paar van.

coconut tree Madagascar


Tips voor thuisonderwijs

Tips voor thuisonderwijs

Het corona virus gaat rond en iedereen zit thuis!
Thuis werken en leren is een uitdaging. Aangezien het er naar uitziet dat de situatie nog niet direct zal veranderen, hier wat tips voor thuisonderwijs.
Je kunt deze tips ook op onze Facebook lezen

Tip #1 – Thuis is geen school (31-03-2020)

Tip #2 – Kleintjes eerst! (01-04-2020)

Tip #3 – Een schema is goed, een ritme beter (02-04-2020)

Tip #4 – Klusjes doen we samen! (03-04-2020)

Tip #5 – Je hoeft geen expert te zijn (06-04-2020)

Tip #6 – Maak gebruik van de concentratiepiek (07-04-2020)

Tip #7 – Lezen, lezen en nog eens lezen (07-04-2020)

Tip #8 – Een gros genade (14-04-2020)

Tip #9 – Speel! (15-04-2020)

Tip #10 – Liefde voor leren (17-04-2020)



Tip #1 – Thuis is geen school (31-03-2020)

Thuisonderwijs maakt van je huis geen school. Ontspan: THUIS is de basis van thuisonderwijs. Zorg dus voor een goede sfeer. Denk zelf – of liever samen – eens na over wat jullie huis een thuis maakt: Wat definieert ons als gezin? Wat voor tradities zijn voor ons belangrijk? Zijn we toe aan nieuwe tradities? Werk aan deze basis en de belangrijkste voorwaarde voor thuisonderwijs is gelegd. En als je dan soms het gevoel hebt dat er ‘te weinig’ wordt geleerd, dan weet je in ieder geval dat je ze een kostbaar geschenk hebt gegeven: thuis.





Tip #2 – Kleintjes eerst! (01-04-2020)

Oudere kinderen helpen met hun werk is heel lastig als jongere broertjes of zusjes steeds om aandacht vragen. Dit kun je voorkomen door eerst de tijd te nemen voor de kleinsten. Samen lezen is bij ons favoriet, maar een spelletje of iets anders samen doen kan natuurlijk ook. Na een half uurtje genieten van aandacht is de ‘liefdestank’ gevuld en kun je rustig(er) met oudere kinderen aan de slag, terwijl de kleintjes zichzelf vermaken. Ook zelf vind ik dit een heerlijk ontspannen manier om de dag te beginnen.




Tip #3 – Een schema is goed, een ritme beter (02-04-2020)

Een gedetailleerd schema met uitgewerkte tijden ziet er natuurlijk erg professioneel uit… maar dan begint de dag en kleine en grote onderbrekingen gooien roet in het eten. Iemand belt of komt langs; een kind voelt zich niet lekker of wiskunde lijkt vandaag veel moeilijker dan gisteren… Een ritme biedt dan uitkomst. In plaats van de dag in te delen in tijdsblokken, zie je de dag als een stroom van activiteiten die min of meer in dezelfde volgorde gebeuren. Onze ochtenden zien er bijvoorbeeld zo uit: ontbijt – voorlezen aan de kleintjes – wiskunde – talen – soms wetenschap – lunch. Met een ritme ben je de terreur van de klok kwijt (als je tenminste niet teveel wilt doen op een dagdeel). Een ritme geeft structuur, maar ook ruimte.




Tip #4 – Klusjes doen we samen! (03-04-2020)

Thuisonderwijs is veel (extra) werk voor de ouder(s). Dat is helemaal niet erg, want in het huishouden kan iedereen een steentje bijdragen: tieners kunnen prima koken of een jonger broertje of zusje naar bed brengen en zelfs een kleuter kan helpen de vaatwasser in te ruimen. Klusjes doen heeft niet alleen te maken met een eerlijke(r) verdeling van taken, maar geeft kinderen ook een besef van verantwoordelijkheid en mee mogen doen. Hebben ze geen zin? Een oud-collega hield zijn kinderen vroeger voor: ‘Zonder zin kan het ook.’ 😁 Maar vergeet vooral niet de kinderen te prijzen voor een keurig uitgevoerde taak, dat werkt beter dan discussie.

Complimenten doen groeien!




Tip #5 – Je hoeft geen expert te zijn (06-04-2020)

‘Mam, wat is een gezegde?’ of ‘Pappa, hoe bereken je de inhoud van een prisma?’ Breekt het zweet je al uit? Dat hoeft niet hoor! Een thuisonderwijzer hoeft geen expert te zijn. Bereidheid om (samen) oplossingen te vinden is genoeg. In het huidige informatietijdperk is het gelukkig niet moeilijk om informatie te vinden: websites en video’s te over. Moeilijke vragen zijn een mooie gelegenheid samen iets te leren en/of je kind onderzoeksvaardigheden te leren. Na oefening zelf antwoorden zoeken in een boek of online vergroot de zelfredzaamheid en het zelfvertrouwen van je kind. De houding verandert van ‘Geen flauw idee’ naar ‘Dat zoek ik op’! 🤓




Tip #6 – Maak gebruik van de concentratiepiek (07-04-2020)

Er is veel onderzoek gedaan naar het beste moment van de dag om te leren. Voor de meeste mensen is dat ’s ochtends rond 10 uur. Die tijd is bij uitstek geschikt voor werk of studie waar veel concentratie voor is vereist. Ga na welk vak een uitdaging is voor je kind en laat hem of haar daar rond 10en voor gaan zitten. Komt de ochtend echt niet goed uit? Geen nood: ook ’s avonds (voor tieners) en ’s middags vanaf anderhalf uur na de maaltijd is er een concentratiepiek, maar wat minder hoog dan ’s ochtends. Succes!




Tip #7 – Lezen, lezen en nog eens lezen (09-04-2020)

Lezen is basisvaardigheid nummer 1: het opent de deur naar informatie en maakt het mogelijk volwaardig mee te doen in de maatschappij. Al kennen we in Nederland nauwelijks analfabetisme, laaggeletterdheid komt helaas veel voor. Laaggeletterdheid is een handicap die je niet wenst voor je kind. Daarom: lees je kind voor, in ieder geval tot het zelf vloeiend lezen kan (of nog langer 😀). Door samen te genieten van boeken krijgt je kind de smaak van het lezen te pakken, krijgt het gevoel voor taal en bouw je aan zijn woordenschat. Ten tweede: laat beginnende lezers je dagelijks voorlezen – tot het vloeiend gaat. Wees niet verbaasd als dit lang duurt: een leeftijd van 10 jaar of ouder is geen uitzondering. Samen lezen is één van de beste investeringen die je kunt doen in de toekomst van je kind.




Tip #8 – Een gros genade (14-04-2020)

Een gros?! Wat is dat ook alweer? Een gros is een dozijn dozijnen ofwel 12 maal 12. Een grossier verkoopt grote hoeveelheden.

Thuisonderwijzers moeten grossiers in genade zijn. Thuisonderwijs betekent dat je als gezin veel tijd met elkaar doorbrengt. Je deelt mooie momenten, maar ook elkaars chagrijn en frustratie. Wat is het dan belangrijk elkaar te blijven bemoedigen en woorden te spreken die opbouwen! Woorden die zeggen: je mag – opnieuw – fouten maken; lang doen over je werk; iets nog steeds niet snappen. Woorden die niet vergelijken met anderen. Genade zegt: je mag het iedere keer opnieuw proberen, want je bent zo innig geliefd.

Dit gebeurd er met je vaatwasser als er ‘ietsiepietsie’ teveel zeep in gedaan wordt




Tip #9 – Speel! (15-04-2020)

We leren niet alleen aan een bureau met een boek voor onze neus en een pen in de hand. Leren kent zoveel meer vormen! Een creatieve vorm van leren is het spel. Spelen kan binnen of buiten, samen of alleen, fysiek of mentaal (zelfs muzikaal!) Spelen is een goede onderbreking van het meer traditionele leren. Ook verbetert het de leerprestaties. Dus als je graag wilt dat je kind goed leert: laat hem spelen!




Tip #10 -Liefde voor leren (17-04-2020)

Er is ontzettend veel te leren! Natuurlijk ligt de nadruk in de beginjaren op lezen, schrijven en rekenen, maar die vaardigheden zijn daarna vooral stukken gereedschap voor verdere studie. Is de interesse eenmaal geprikkeld, dan gaat een wereld van leermogelijkheden open: een nieuw(e) hobby of spel, een online cursus, een vreemde taal… Er zijn mogelijkheden te over. Leren is voor jong en oud, biedt uitdaging en stimuleert. Dus: wat wil jij (je kind) leren vandaag?




Dichtbij en toch ver weg

Dichtbij en toch ver weg

Tja, daar zitten we dan. Eindelijk terug in Nederland. Eindelijk verlof. Even lekker genieten van alle luxe en dingen doen die anders niet kunnen. Naar het theater; bioscoop; op bezoek bij familie en vrienden; presentaties en woordverkondigingen verzorgen; naar het zwembad; musea en ga zo maar door. Maar nee, in plaatst van leuke gesprekken hebben we het vooral over die ellendige pandemie veroorzaakt door Covit-19 (SARS-CoV-2) oftewel het Corona virus. Een virus, waarvan de familie niet onbekend was, maar zich vooralsnog beperkte tot de Aziatische streken.

Hoe we ons voelen? Dat wordt regelmatig gevraagd. Nou ja, teleurgesteld natuurlijk! Verdrietig ook. Zowel Katja’s ouders als die van mij (Jurgen) lopen alle vier tegen de 80 en zijn ook vanwege gezondheid een risicogroep. Op het moment van schrijven maken zij het goed en daar zijn we dankbaar voor. Maar wat een verdrietige toestand voor zo veel anderen.

Ons gezin komt hier wel weer bovenop. In Maroamboka leven we ook redelijk geïsoleerd en zijn dus wel wat gewend. Thuisonderwijs? Voor ons niet nieuw. Niet zomaar even naar de supermarkt? Ook niet vreemd. Dagen in huis zitten? Tijdens het regenseizoen is dat de regel. Geen wc papier? …Dat hebben wij in Maroamboka niet eens.

Maar dan de medelanders. Een gevoel van paniek, machteloosheid en ontgoocheling. Dit waren we in Nederland niet meer gewend. Wat nu? Alles wat zo gewoon was kan niet meer. De hele dag berichtjes op je telefoon schrijven en lezen gaat ook vervelen. En wat nu als ik het virus ook krijg?

Toch prijzen wij ons gelukkig dat we juist nu in Nederland zijn. De zaken zijn hier geregeld. De ziekenzorg krijgt de hoogste prioriteit. Het sociale vangnet voor gedupeerden kan veel klappen opvangen. Stel nu dat men ziek wordt dan kan men nog steeds de zorg krijgen die men nodig heeft. We mogen ook nog gewoon boodschappen doen en, als iedereen ff normaal doet, is er voldoende. Zoals Rutte zei: “Er is zoveel [wc papier], we kunnen [met zijn allen] tien jaar poepen”.

Met verdriet en zorg in ons hart volgen wij de situatie op Madagaskar. Hoe anders is het daar! Social distance? Wow, ben je wel eens op de markt geweest in een willekeurig stadje. Of heb je wel eens gezien hoe mensen leven? De meeste woningen in een grote stad zijn niet te betalen dus wonen mensen met het hele gezin in kamers. Daar kunnen ze slapen en schuilen voor de regen maar oom daar de gehele dag in te zitten brengt grotere gevaren met zich mee dan Corona. Alles, maar dan ook alles is sociaal op Madagaskar. Het is oneerlijk om te roepen dat ze daar maar even mee moeten ophouden. Dat zou zoiets zijn als het verbieden van het gebruik van internet door particulieren. Laat dat even tot je door dringen.

Gisteravond lazen we het persbericht van President Rajoelina. Veel mensen vinden het een grote boef. Maar nu lijkt het er toch op dat deze boef de zaak Corona heel serieus neemt. Er zijn nu 12 besmette mensen bekend en ze zijn allemaal geïsoleerd. Ongekende maatregelen zijn getroffen. De hoofdstad, Antananarivo, en de grote haven, Tamatave, zijn compleet afgesloten. Geen openbaar vervoer; gezondheids controle punten; Alle kleine winkels een marktjes dicht; Mensen mogen alleen in hun eigen wijk boodschappen doen (1 persoon per huishouden); Verboden om je buiten te begeven tussen 20:00 en 05:00; de voedselprijzen zijn bevroren op straffe van een boete. President Rajoelina spreekt het volk elke avond toe. Om 20:00 op de nationale zender kunnen de Malagasy op de hoogte blijven wat betreft de huidige situatie. Madagaskar is geen onbekende met epidemieën, denk aan de bijna jaarlijkse uitbraken van de pest. Laten we bidden dat de regering ook deze epidemie kan beteugelen.

Ons hart gaat uit naar de Malagasy. Vanwege de vaak slechte omstandigheden waarin men leeft zijn zelfs jonge mensen bevattelijk. Ze ogen sterk. Ze sjouwen 50kg rijst op hun schouders. Maar eenzijdige voeding en onhygiënische, met ratten en parasieten geplaagde woningen, is vragen om een zwak immuunsysteem. Daar komt bij dat veel Malagasy simpelweg doodsbang zijn en een zeer fatalistische houding hebben. Wij horen het maar al te vaak zeggen door onze Malagasy vrienden: “Tja, zo is het nu eenmaal. De Malagasy gaan nu eenmaal snel dood”. Wat doet het ons pijn als ze zo spreken. Wat zouden we graag zien dat ze moedig in het leven konden staan. Dat ze zich zouden beseffen hoeveel ze zelf aan hun ‘lot’ kunnen veranderen. En bovenal, dat ze zich zouden beseffen dat de Almachtige niet ver weg is. Dat Hij Zelf in Zijn Woord naar de wereld is gekomen om haar te redden. Redden van Corona? Redden van de pest? Mogelijk, maar nee, ik denk aan een stuk vrijmoedigheid die komt met het vertrouwen dat Jezus je gered heeft voor de eeuwigheid. Hier onder een citaat van Martin Luther in de tijd dat de pest rond ging als een brullende leeuw, verslindende wie hij maar verslinden kon:

“Ik zal God barmhartig vragen ons te beschermen. Dan zal ik alles ontsmetten, de lucht helpen zuiveren, medicijnen toedienen en zelf innemen. Ik zal plaatsen en personen vermijden waar mijn aanwezigheid niet nodig is zodat ik niet besmet raak en daardoor mogelijk anderen te belasten en te besmetten en zo hun dood te veroorzaken als gevolg van mijn nalatigheid. Als God mij tot Zich zou willen nemen, zal Hij mij zeker weten te vinden. Maar, dan heb ik gedaan wat Hij van mij verwachtte en daarom ben ik niet verantwoordelijk voor mijn eigen dood of de dood van anderen. Maar als mijn buren mij nodig hebben, zal ik die plaats of persoon niet vermijden, ik zal vrijuit gaan zoals ik hierboven heb vermeld. Kijk, dit is het godvrezende geloof dat we mogen hebben omdat het noch hoogmoedig noch onbezonnen is en ook verzoeken we God er niet mee.”

Luther’s Works; Vol. 43, pag. 132 (vertaling: Jurgen Hofmann, 2020).

Enge beestjes

Enge beestjes

Eigenlijk hadden we een postje willen schrijven over alle lekkere vruchten die we hier hebben en dagelijks eten. Wat een leven! Fruit in overvloed, zonneschijn en een veranda waar op je, bij zonsondergang, lekker kunt gaan zitten met een goed glas wijn. Hmmm, niks hoor. Fruit, ja; zonneschijn, ja; veranda, ook ja… Romantisch? Nee, niet echt. Tenzij je onder een muggennet gaat zitten.

Toegeven, we houden van de warmte (als het niet te bar is). We genieten ook van de ruimte op de veranda. Het is een heerlijke plek voor de kinderen om te spelen. Maar het wordt lastiger als je rekening moet houden met de enge beestjes. Overdag zijn er de tijgermuggen en ’s nachts de soort muggen die eventueel Malaria kunnen overbrengen. Dan zijn er de spinnen!

Nephilingis livida

Op dit moment is onze veranda het huis van een joekel. Haar beet, zo is ons verteld, is net zo pijnlijk als een steek van een schorpioen (ja, die hebben we hier ook). Onze verhouding met de spin is er één van haat/liefde. Ze houdt de vliegende stekers enigszins in toom en dus laten we haar zitten.

Een ander naar beestje is de zandvlo. Dit beestje kruipt (ongemerkt) onder je huid en begint daar lekker te nestelen terwijl het zich voed met je bloed. De kinderen hebben er al meerdere gehad en afgelopen week was Jurgen aan de beurt. Twee van die ‘schatjes’ hadden zich in zijn kleine teen geboord. Het beste is om het beestje met het eierzakje nog intact weg te halen. Simpelweg er met een naald inprikken is een slecht idee, dan gaat het eierzakje kapot en wordt het een vieze boel. Zachtje rondom het zakje de huid open snijden werkt het best. Het lukte Jurgen bij de eerste prima maar de tweede ging kapot. Uiteindelijk kwam ook de tweede er goed uit. Elke dag weer een kans om iets nieuws te leren. Met de eierzak nog aan de zandvlo gehecht gaf het de kinderen een unieke kans om het te onderzoeken onder de mini-microscoop. Wel lastig want de zandvlo bewoog veel omdat het zich van het licht probeerde weg te draaien.

Hier wonen heeft, wat nieuwe dingen ontdekken betreft, absoluut zijn voordelen. Of je die dingen ook écht wilt ontdekken is weer een heel andere vraag.

Voor de liefhebber, het beestje op video:

Hieronder hebben we wat foto’s van dit spektakel.
PAS OP! DE FOTO’S ZIJN GRAFISCH. JA, ER IS BLOED TE ZIEN.
Alleen naar beneden scrollen als je er zeker van bent.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Epoxy is mijn vriend

Epoxy is mijn vriend

Problemen met de auto zijn niet vreemd als je reist op de wegen van Madagaskar, met alle stenen, kuilen en bulten.

We hebben Kerst en nieuw jaar gevierd in Mantasoa. Een mooie plaats in de buurt van Antananarivo… Een ‘kleine’ 16 uur rijden vanaf ons huis. Voordat je aan zo’n reis begint doe je natuurlijk eerst een grote controle van je auto. Vloeistoffen waren allemaal in orde en er waren geen zichtbare losse onderdelen. De auto deed het prima en we hebben een heerlijke tijd in Mantasoa gehad.

Toen, op de terugweg, ongeveer 30 kilometer van een grote stad, brak de ophangbalk van de radiateur. De radiateur zakte naar beneden en de slangen kwamen los. De stang moest gelast worden dus we gingen snel door naar de garage. Dat hadden we gedacht. Een paar honderd meter verderop deed de koppeling het niet meer. De slang van de koppelingsvloeistof was lek en daardoor hadden we geen druk. We waren in staat om de auto in zijn derde versnelling te rammen en met een slakken gangetje vervolgde we onze weg. De reparaties duurde vier uur. Niet in de laatste plaats vanwege de slagregens die het voor de monteurs ondoenlijk maakte.

Om vier uur ’s middags vervolgde we onze weg om uiteindelijk om 19:30 aan te komen bij onze favoriete tussenstop. Een reis van totaal 15 uur. Lekker even uitrusten met aardige mensen om ons heen, ja, dat is fijn. Uitrusten? Niks hoor. De radiateur was weer lek. Dit keer repareren we het zelf. Epoxy lijm is de vriend van alle auto eigenaren op Madagaskar.

Ik heb besloten om het als hobby te gaan zien. Op die manier hoef ik me niet zo te ergeren. Bovendien, het stelt me in staat om het vak van monteur te leren. Dat is toch wel nuttig voor een zendeling… net zoals het vak electrciën, loodgieter, timmerman, wegwerker, en allerlei andere vakken.

Ritje Maroamboka

Ritje Maroamboka

In week 50 gingen we voor het eerst met eigen auto naar Maroamboka. Maroamboka is het dorp waar we gaan wonen en waar bouwers druk bezig zijn met de bouw van ons huis. Dit keer gingen we niet als gezin maar is Jurgen alleen met Issa afgereisd.

Papieren

Aanvankelijk hadden we gehoopt om eerder naar het gebied af te reizen. Het op naam zetten van alle auto papieren en het verkrijgen van een Malagasy rijbewijs vereiste meer tijd dan we verwacht hadden. Inmiddels zijn de papieren binnen… alhoewel, de tijdelijke papieren. De officiële papieren zullen naar verwachting eind december klaar zijn. Het rijbewijs is een ander verhaal. Hiervoor hebben we een visum nodig welke nog minstens zes maanden geldig is. Bij aanvraag van een visum voor het nieuwe jaar krijgen we een papier waarop staat dat de aanvraag bezig is. Met dit papier kunnen we reizen maar het is niet hetzelfde als een visum. De geldigheid van het visum begint al wel te lopen vanaf de aanvraag. Met andere woorden: als het definitieve visum na bijvoorbeeld vier maanden afgeven wordt, is het nog maar acht maanden geldig. We hopen dus dat het visum spoedig afgegeven wordt zodat we het tijdelijke rijbewijs kunnen omzetten naar een definitief rijbewijs.

Meubels

De auto wordt langzaam maar zeker toegerust voor de zware omstandigheden waarin we hem gaan gebruiken. Zo hebben we een grote dakdrager laten maken door plaatselijke metaalbewerkers. Het is een enorm gevaarte (2,30 bij 1,20). We zijn er blij mee omdat we op deze manier makkelijk spullen in en uit het gebied kunnen vervoeren.

Jurgen heeft het bezoek gebruikt om, samen met Issa, een groot deel van onze meubels te brengen. Op het dak werd een zware kast met twee bijzet tafeltjes gebonden en in de auto werden acht stoelen met ons keukengerei vervoerd. Zondag elf december om 05:00 ‘s ochtends vertrokken Issa en Jurgen om vervolgens drie kwartier later al staande gehouden te worden door de politie. De vracht op het dak was geen probleem maar blijkbaar moest er een vergunning zijn voor de lading in de auto. Jurgen kreeg het voor elkaar dat de agent ter plekke een vergunning uitschreef. Met alle Juiste papieren op zak ging de reis verder.

Slechte wegen

De nationale wegen lijken soms meer op Nederlandse gatenkaas dan op een weg. Dit maakt het rijden behoorlijk intensief. Jurgen en Issa kwamen ‘s middags in Abohimahasoa aan. Daar hebben ze overnacht om vervolgens de volgende dag het tweede stuk te rijden. Vlakbij Ifanadiana raakte één van de banden lek. Gelukkig was hulp niet ver weg. Jurgen vroeg een agent om hulp en nadat deze zijn AK47 even aan de kant gezet had, hield hij een vrachtwagen staande. De chauffeur heeft toen met een plaatselijk bewoner het reservewiel onder de auto gezet… Het was niet nodig voor Jurgen om zijn handen vies te maken, zo was de mening van de chauffeur. In Ifanadiana is de band gerepareerd voor € 1,70.

Aankomst

De auto is goed te horen en dus stonden de bewoners van Sandrohy al bij de weg te wachten. Er werd enthousiast gejuicht door de kinderen en velen kwamen even de handen schudden. Na even kort bij praten werd de rit vervolgd naar Maroamboka, zo’n vijf kilometer van Sandrohy. Op deze weg werd de auto goed getest. Diepe geulen afgewisseld met keien die de steile paden, van soms 35% en meer, zeer lastig begaanbaar maken.

Eenmaal door de laatste bocht kan het huis al gezien worden. Snel werden Jurgen en Issa tegemoet gerend en begroet. De auto werd geparkeerd naast het huis van onze contactpersoon en bewonderd door de vele ‘kenners’. Het uitladen was met de vele handen in mum van tijd klaar.

 

Het huis

We waren al geïnformeerd dat het huis niet helemaal volgens de tekeningen gebouwd werd. Onze tekeningen waren veel te bescheiden. Het huis wordt veel groter zodat we, volgens de bouwer, genoeg ruimte hadden voor alle kinderen. Op de begane grond komt een slaapkamer en een gedeelde woonkamer en keuken. Er is een trap naar de eerste verdieping waar, nadat we op een overloop terecht komen, twee slaapkamers voor de kinderen komen. Buiten staat al een aparte ruimte waar we ons kunnen wassen en 15 meter verderop is een toilet gegraven. Het huis staat pal naast een waterbron met schoon water. De druk op deze bron is de meeste tijd van het jaar hoog genoeg om er eventueel een waterleiding op aan te sluiten. Dit laatste gaat de bouwer nog naar kijken. Toen Jurgen en Issa er waren was er al langere tijd geen regen gevallen. Hierdoor stond er niet of nauwelijks druk op de bron. We zullen kijken of we dit kunnen ondervangen door een grote waterton te installeren waarmee we regenwater kunnen opvangen en bewaren. Het huis is gebouwd van hout uit het nabije regenwoud. Het dak is voorzien van golfplaten en de vloer zal van cement worden. De meeste traditionele huizen hebben dat niet wat dan ook tot veel overlast zorgt als het regenseizoen losbarst. We hopen deze of volgende maand met een vriend te gaan kijken naar zonnepanelen en alle bijbehorende elektronica. Zonnepanelen is een luxe die wel meer voorkomt in het gebied. Veel mensen hebben een systeem waarmee ze bijvoorbeeld een telefoon kunnen opladen of een DVD kunnen kijken.

Bezoek

In de twee dagen dat Jurgen en Issa in Maroamboka waren hebben ze ook drie dorpen bezocht. Van twee dorpen waren de mpanjaka’s (koningen) niet aanwezig. Daar hebben we onze groeten gedaan en even met de mensen gesproken. Bij één van de dorpjes hebben we ook de beloofde groepsfoto’s af gegeven. In het laatste dorp was de mpanjaka wel aanwezig. Het was een goed weerzien. De mpanjaka deed erg zijn best om Jurgen’s officiële Malagasy te verstaan. Het werd een leuk en een ontspannen gesprek. Vooral toen Jurgen de verschillende uitspraken van de Malagasy dialecten liet horen werd er luid gelachen. De mpanjaka zei blij verrast te zijn met Jurgen’s vooruitgang in de taal.

Inmiddels zijn Jurgen en Issa, afgeladen met fruitgeschenken, weer terug in Antananarivo. De verwachting is dat Jurgen binnenkort weer naar Maroamboka zal afreizen om diverse spullen, zoals een bed en schoolmaterialen en ander huisraad, te brengen. De bouwer dacht dat we in januari onze intrek wel zouden kunnen doen.

We hebben er zin in om, na maanden van voorbereidingen, te gaan wonen onder de Tanala.

Foto gallerij baby

Foto gallerij baby

We hebben lang op hem gewacht en ruim 7 maanden naar hem uitgezien: Siemen! Hij is geboren op 29 juli om 01:20 uur in het Gemini ziekenhuis te Den Helder. Hij woog bij de geboorte 3810 gram en was ongeveer 51 cm lang. Het ging allemaal erg snel: om 22:49 uur begonnen de weeën, omstreeks 00:30 uur waren we in het ziekenhuis en zo´n 3 kwartier later lag Siemen bij Katja op de buik. Wat weten wij ons rijk! We zijn opnieuw verwonderd over hoe klein en teer het leven begint. We genieten allemaal van die 10 kleine vingertjes en 10 kleine teentjes.

Hieronder kunt u even van Siemen meegenieten:

Een klein knus huisje

Een klein knus huisje

Op 3 oktober hebben we de oversteek gemaakt van Engeland naar Nederland. De reis duurde al met al 20 uren (5 uren rijden naar de boot, 7 uren varen, 4 uren rijden rijden naar Drenthe en tussendoor pauzeren). De auto was goed gevuld met ons zessen en onze 3 eenden Ping, Eva en Roos. Ook de eenden hebben de reis goed doorstaan en leggen weer trouw iedere dag een ei.

We wonen nu voor een korte tijd in Drenthe, in een klein huisje op het terrein van Katja’s moeder. Vroeger was dit huisje een varkensstal met een bakhuis eraan, maar het is al jaren geleden omgebouwd tot huis. Het is erg knus en gezellig. De kinderen kunnen rondom het huis heerlijk spelen en de eenden zwemmen vrolijk rond in oma’s vijver.

Sinds vorige week hebben we de lessen van de kinderen hervat en zitten we weer in het ritme, hoewel … we houden nog even de Engelse klok aan tot over een paar weken de zomertijd eindigt. Jurgen kan helaas nog niet met zijn tweede jaar beginnen: de nieuwe school wil opnieuw referenties en ook moet nog een aanvullend vragenformulier de deur uit. De hoop is echter dat snel aan alle eisen van de school is voldaan en het studeren voortgang kan vinden.