Bijna!
Bijna komen we weer naar Nederland. Het verlof staat voor de deur. We hebben er veel zin in om alle familie en vrienden weer te zien. Maar zover is het nog niet.

Voorbereidingen

Voordat we afreizen naar Nederland moeten we nog veel voorbereidingen treffen. Niet alleen voor de reis zelf maar ook in en rondom het huis. Vier maanden (vijf inclusief alle reistijden en tussenstop in de hoofdstad van Madagaskar) is een lange tijd om je huis op Madagaskar leeg te laten staan.

We hebben dit keer niet iemand die in ons huis zal slapen. Onze buurvrouw zal samen met haar man voor de dieren zorgen en, indien nodig, de boel een beetje schoon houden. Onder ‘schoon’ verstaat men ook het laag houden van alle begroeiing rondom het huis. Dat laatste is belangrijk omdat op die manier het huis goed zichtbaar blijft en dus minder aantrekkelijk voor inbrekers of kippendieven.

Met name kippendieven vinden in ons dorp een waar paradijs. Regelmatig verdwijnen de kippen om vervolgens op de markt, 44 km verderop, weer tevoorschijn te komen. Jurgen heeft afgelopen periode een nieuw kippenhok gebouwd zodat onze legkippen en twee ganzen, hopelijk, een wat veiligere nachtrust hebben tijdens onze afwezigheid.

Terwijl Jurgen al het hekwerk, snoeiwerk, en het uitdiepen van de greppels voor zijn rekening neemt is Katja bezig met het sorteren van school en huisraad. Katja is ruim vooraf begonnen met het pakken van de koffers. Veel kleding hebben we hier toch niet nodig :) Ook is ze bezig met de schoolspullen.

Sommige boeken hebben we de komende jaren niet nodig. Die kunnen mee terug naar Nederland (opslag hier is vragen om de typische tropische problemen, zoals ratten, insecten en vocht).

Iaban'i Velotia

In november 2019 schreven we over de vader van Velotia (iaban’i Velotia), de koning van Beono. Hij was tot de conclusie gekomen dat hij redding nog had en dat die redding alleen te vinden was in Jezus. Hij zou voortaan Jezus volgen.

Een blijde verrassing! Een grote stap voor iemand als hij. Iaban’i Velotia is de koning van Beono en in die hoedanigheid wordt van hem verwacht dat hij de fomban’drazana (de wegen van de voorouders) onderwijst. Natuurlijk zitten er mooie elementen in deze manier van leven: Respect voor je ouders; respect voor de ouderen; anderen in problemen helpen enz. Maar veel van de onderwijzingen hebben te maken met voorouderverering. Het is een beangstigend wereldbeeld. Maar daar over later in deze brief iets meer.

Iaban’i Velotia moet nu op zoek naar nieuwe manieren om zijn dorpelingen te onderwijzen. Jurgen gaat nog elke donderdag naar Beono en bespreekt daar de lessen uit de bijbel en wat de toepassingen zijn op het alledaagse (Malagasy) leven.

Speciaal voor deze nieuwsbrief hebben we iaban’i Velotia geïnterviewd. Kijk en luister... Geen nood, er is ook ondertiteling: https://youtu.be/nyFWJIr5m8s

Vertaalwerk

Het vertaalwerk gaat ook lekker. Het aan de man brengen is weer wat anders. Zoals we in de vorige brief al schreven zijn veel voorgangers terughoudend als het gaat om andere ‘technieken’. Ze hebben geleerd dat de bijbel die ze hebben in de officiële taal dé bijbel is die men moet gebruiken. Het idee dat de Heer ook door dialect kan spreken is vreemd.

Toch is niet iedereen terughoudend. Met name de ‘gewone’ christenen zien de waarde er van in. Het horen van de Bijbelverhalen in hun moedertaal, het Tanala, maakt ze enthousiast: “Eindelijk begrijp ik wat er gezegd wordt!”. Hoe gek het voor ons ook in de oren klinkt, veel mensen snappen simpelweg de officiële landstaal niet. Misschien is het makkelijker te begrijpen als we het vergelijken met onze Statenvertaling. Stel je voor dat je niet of nauwelijks in contact gekomen bent met de officiële Nederlandse taal, je hebt het niet geleerd want je bent niet naar school geweest. Je gaat naar een kerk en daar wordt gepreekt uit de Statenvertaling met zijn prachtige, maar oude, taal.

Een andere ontwikkeling die mogelijkheden biedt is de Jesus film. De film is al in diverse Malagasy dialecten verschenen maar nog niet in het Tanala. Jurgen heeft contact met de Jesus film organisatie. Wat blijkt, de organisatie heeft al langere tijd het verlangen om de film óók in het Tanala uit te brengen. Ze zijn erg enthousiast over het feit dat er al begonnen is met de vertaling van het Lukas evangelie, het evangelie waar de film op gebaseerd is. U begrijpt dat we enthousiast zijn over deze ontwikkelingen, hoe pril dan ook.

U kunt onze materialen downloaden en bekijken via onze website:

https://www.jurgenenkatja.nl/downloads/

Toverdokter

Toverdokters? Bestaan die dan? Ja zeker! Ons dorp is een bolwerk als het gaat om toverdokters. We hebben er wel acht waarvan twee belangrijke. Deze twee, ombiasy lehibe (grote toverdokter), zijn zo bekend om hun kundigheid dat er soms zelf mensen uit de hoofdstad (590 km) komen om gebruik te maken van hun diensten.

Eén van hen, iaban’i Rôl, heeft in het verleden al eerder geluisterd naar de Bijbelverhalen die Jurgen in een ander dorp vertelde. Hij vroeg toen aan Jurgen wanneer hij ze in Maroamboka zou vertellen. Op dat moment liet iaban’i Rôl net een nieuw huis bouwen in Maroamboka. Afgesproken werd dat als het huis klaar zou zijn Jurgen daar de verhalen zou komen vertellen.

Het huis is klaar! De verhalen worden verteld, en iaban’i Rôl, samen met zijn zus en vrouw, luisteren aandachtig. Het is een interessante afspraak die niet ongemerkt aan de mensen voorbij is gegaan. Meerdere keren is aan Jurgen gevraagd of hij niet bang was voor iaban’i Rôl of om in zijn huis het Evangelie te vertellen. Iemand zei hardop: "Tena evangeliste ianao!" (Jij bent een échte evangelist!)

Dit is wat het typische Malagasy wereldbeeld met de mensen doet, het maakt bang. En niet zonder reden. Ongeacht wat veel mensen in het Westen er van mogen denken of willen geloven, deze toverdokters zijn zeer bekwaam. Deze mensen laten dingen gebeuren die zich niet zo makkelijk laten verklaren. De toverdokters staan in nauw contact met de geestelijke wereld. Zij staan tussen de levende en de doden in en bemiddelen. Stel de geesten niet teleur! Maak ze niet boos en wees vooral niet ongehoorzaam! Je brengt offers aan de voorouders. In ruil geven de voorouders allerlei opdrachten en taboes zodat je een ‘gelukkig’ leven kunt leiden. We komen mensen tegen die geen maïs mogen eten of koffie mogen drinken. Dat zijn de minder ernstige taboes. Zonder in detail te treden kunnen we gerust vertellen dat er soms vergaande taboes worden opgelegd. Het verkrampt, het beangstigd en het gaat vooruitgang tegen.

Hoe mooi is het dan om te weten dat je vrije toegang hebt tot de Vader in hemel, dat je vrij bent door het offer van Zijn Zoon de Here Jezus Christus. Angst? Nee, "want Hij Die in u is, is groter dan hij die in de wereld is." (1 Joh. 4:4).

Vooruitgang

Vooruitgang is niet vanzelfsprekend. Het is dan ook mooi om ontwikkelingen te zien in Tanambao. Dit is het dorp waar Jurgen in 2018 begon met de bijbelverhalen. Niet lang daarna kwam Doris met zijn vrouw Alphossin in het dorp wonen. Dit echtpaar stichtte een kerkje en hielden de samenkomsten in een oud schoolgebouwtje. Al snel begon het kerkje te groeien en het verlangen ontstond om een eigen gebouw neer te zetten. Iedereen droeg een steentje bij. De één gaf rijst, de ander hout, weer een ander stelde tijd beschikbaar en in korte tijd werd het kerkgebouwtje gebouwd. De mensen uit de omgeving spraken er vol verbazing over. Dat is men niet gewend! Zo snel en zo éénsgezind. Geen gepraat over loon, geen loze beloften. Doris en Alphossin zijn er in geslaagd om met hun gemeenteleden te laten zien wat de mogelijkheden zijn als je vrij bent van allerlei belemmeringen. Het is een mooi getuigenis!

Politiek

Even een praatje politiek. Er is een nieuwe burgemeester in onze gemeente Sandrohy. Tina is zijn naam. We hebben goed contact met hem. Tina is al eens eerder als burgemeester aangesteld geweest. Dat wisten de meeste zich nog te herinneren. Dat was de tijd dat alle waterpompen het keurig deden, de schoolgebouwen gevuld waren met kinderen en de weg... Ja, de weg naar Sandrohy was zo goed dat ze zelfs wel eens bezoek hebben gehad van iemand in een klein personenautootje. Dit zijn ook deze keer zijn plannen. Tina heeft onze steun en we zijn benieuwd wat zijn aanstelling in het gebied gaat brengen. Ondertussen merken we aan de mensen dat er een nieuwe wind waait. Men lijkt bereidt om mee te werken. Het nieuwe schoolgebouw in ons dorp, die al sinds september 2019 in de maak is, begint vorm te krijgen. De bedoeling is dat het eind februari af is. We hopen het van harte omdat de kinderen in ons dorp al sinds maar 2018 niet meer naar school gaan.

Ook de pompen in het dorp moeten binnenkort allemaal weer stromen. Begin januari is daar in een dorpsvergadering over gesproken. Diverse pompen staan scheef omdat de grond er onder is weg gespoeld. Jurgen heeft daar duidelijk gemaakt dat als men niets doet de pompen vanzelf een keer omvallen... Dan heb je niets! Inmiddels is één pomp verstevigd met een fundament van keien. Het begin is er.

Auto

Tot slot nog een keer een oproep wat betreft de auto. Het koetswerk onder de auto is slecht geworden en rondom zijn er veel roestplekken. Er moet aardig wat gelast worden en uiteindelijk wordt de auto overgespoten voor de nodige bescherming. Het arbeidsloon is hier gelukkig niet de grootste kostenpost, maar de onderdelen zijn duurder dan in Europa. We hebben nog geen offerte, maar we verwachten dat we meer dan 1000 euro aan kosten moeten maken. Daarom vragen we nogmaals om, als u iets extra's kunt missen, ons autofonds te overwegen. En bedankt aan diegenen die al aan ons hebben gedacht!

U kunt uw gift overmaken naar:
'AIM International' te Wageningen
IBAN: NL91 RABO 01 55 6 57 712
O.v.v. : Project Zendingswerk Madagaskar – auto.
Voor meer informatie:
https://www.jurgenenkatja.nl/geven/
Het geld in het autofonds gebruiken we tevens voor onderhoud van de motor, maar afgezien van nieuwe banden verwachten we geen grote kosten.


Nog even... en wellicht zien we elkaar! Tot dan.

Veel liefs van de familie Hofmann

Wilt u ons tussendoor volgen?
Blijf op de hoogte via Facebook.
Of via onze blog: https://www.jurgenenkatja.nl/category/blog/.
We plaatsen daar regelmatig onze grote en kleine belevenissen.