Nieuwsbrief mei 2021

Lieve familie en vrienden,

Het gaat snel … Voor ons idee hadden we nog maar pas een nieuwsbrief verstuurd maar nu blijkt dat alweer bijna drie maanden geleden te zijn. Nou, geen probleem hoor! Er is weer genoeg te vermelden.

Het gewone leven

Het gewone leven lijkt weer enigszins terug te keren. Voor ons begint de winter wat betekend dat we wat koelere dagen tegemoet gaan. Erg vinden we dat niet want met temperaturen van boven de 38 graden is het lastig om iets te doen.

Het wordt ook iets rustiger wat betreft bezoekjes van zieke mensen. Het ziet er naar uit dat het Malaria seizoen begint te eindigen. Dat is ook wel logisch omdat het nu ook minder regent. We komen hier later in deze brief nog even op terug.

Abbey liep het echter nog wel op. Ze klaagde over hoofdpijn en ze voelde warm aan. Ze had het gevoel dat ze moest overgeven maar er kwam niets. Na een test ontdekte we dat ze Malaria had. We waren er mooi snel bij waren dus de medicijnen deden hun werk al binnen een dag.

De kinderen zijn volop bezig met school. We proberen een schema aan te houden van zes weken om daarna een weekje vakantie te hebben. Tijdens de laatste vakantie zijn we als gezin op bezoek gegaan bij mensen in Manakara (een grotere kustplaats). We hebben de familie Koen (uit Zuid-Afrika) pas leren kennen en ze nodigde ons uit om een weekend bij ze te verblijven. Het was een welkome afwisseling. We hebben heerlijk gezwommen in het zwembad. Samen gegeten en vooral veel ervaringen gedeeld.

School

Nu we het toch over school hebben. De kinderen doen erg hun best en dat is te zien aan de mooie resultaten. Ze genieten van leren. Naast de gebruikelijke talen (Nederlands en Engels) pakken ze ook graag andere talen op. Zo horen we regelmatig Frans en Duits door het huis klinken. Dani wilde graag een taal leren die de andere kinderen nog niet kennen … Hij is nu aan Latijn begonnen en hij is er nog goed in ook! Soms is het hier net de Babelse spraakverwarring: Nederlands, Engels, Duits, Frans, Latijn, Malagasy, Antanala-Malagasy en soms … heel soms mag Jurgen er ook nog wel eens wat West-Fries door heen gooien. Binnenkort, zo heeft Issa aangegeven, zal dit misschien uitgebreid gaan worden met Russisch.

Nou, ga er maar aan staan als lerares. Terwijl Jurgen zich beperkt tot wetenschap en bijbel onderwijs, geeft Katja leiding aan het gehele onderwijs van de kinderen. Ze is er veel tijd aan kwijt maar het werpt zichtbare vruchten af.

Praktische zaken

De watersituatie. We zijn niet meer aangewezen op het vieze water uit de rijstvelden, maar zo nu en dan lijken de pompen weer op druk te komen. Wanneer dat gebeurd openen we snel de kraan naar de watertank en met een beetje geluk vult deze zich met 500 liter water. Inmiddels is er achter huis ook een put gegraven van 21(!?) meter diep.

Op die diepte stuitte de gravers op steen en begon de put zich te vullen met mooi helder water. Nu niet te vroeg juichen! We hebben zware regenval gehad en ondergrondse stromen hebben een deel van de wand doen instorten. Een oplossing zou zijn om de wand geheel van de bodem af aan te laten opmetselen. We denken er nog over na.

Vanya en Jurgen zijn afgereisd naar de Hoofdstad en hebben daar een nieuwe wasmachine gekocht. Dat neemt veel werk uit handen en we zijn er heel blij mee.

Het internet lijkt zich ook enigszins te hebben hersteld. Het is nog steeds niet snel maar we kunnen nu tenminste af en toe op het internet wat opzoeken. Dit vergemakkelijkt het onderwijs enorm. Dit betekend ook dat we met het versturen van deze nieuwsbrief niet hoeven te wachten totdat we weer in een grote plaats zijn.

Lukas Evangelie en Handelingen

Het eerste exemplaar van het Lukas evangelie is geprint! Jurgen heeft het aan het voorgangers echtpaar Doris en Alphossin gegeven die er al druk in aan het lezen zijn. Het viel ze nog niet mee om het dialect nu ook daadwerkelijk te lezen. Ze zijn getraind in de officiële taal en dan kan het lastig zijn om te schakelen. Toch zien ze er absoluut de meerwaarde van in. Alphossin zei dat ze de mensen niet eens hoefde uit te leggen wat ze zojuist had voorgelezen. De mensen begrepen het gewoon.

De bedoeling is dat er meerdere boekjes van gedrukt gaan worden. Dit moet in de hoofdstad gebeuren waar we in juli weer naartoe hopen af te reizen.

Inmiddels is het digitaliseren van het boek Handelingen ook begonnen. Menja heeft 20 hoofdstukken vertaald en gecontroleerd. Deze hoofdstukken zijn allemaal handgeschreven dus Jurgen heeft genoeg te doen. De laatste 8 hoofdstukken zijn in principe ook klaar maar menja was nog niet tevreden.

Doris en Alphossin

We willen graag Doris en Alphossin onder uw aandacht brengen. Ook zij komen van buiten het gebied en hebben veel opgegeven om hier te wonen. Ze gaan door een moeilijke tijd. Begin maart hebben ze hun drie dagen oude zoontje, Melkitsedèk, moeten begraven. De navelstreng was niet afgebonden na de bevalling waardoor het kindje veel bloed was verloren en uiteindelijk stierf.

Toen, nauwelijks twee weken later, begon het te stormen. De harde rukwinden hebben hun pasgebouwde kerk compleet omver geblazen. Dikke balken zijn gewoon gebroken. Ze hebben nu kerkdiensten in de open lucht en als het regent zit iedereen opeen gepakt verdeeld over de huisjes.

Afgelopen zondag kwam Doris rennend naar ons dorp. Zijn broer, die al geruime tijd bij hen woonde en aan diabetisch leed, lag op sterven. De broer had de wens om in het huis van zijn moeder te sterven. Jurgen is in de auto gestapt en samen met Alphossin, Doris en zijn broer zijn ze het gebied uitgereden op weg naar hun moeder, 88 kilometer verderop. Treurig genoeg stierf de broer toen ze nog onderweg waren. Het leven is niet altijd gemakkelijk en het vereist hier behoorlijk wat incasseringsvermogen. Bidt alstublieft dat Doris en Alphossin de moed erin zullen houden. Dat ze in alles zullen blijven opzien naar onze Heer en Redder, Jezus Christus.

Een mooi getuigenis

In de vorige brief vertelde we over baby's waarvan de moeder overleden was. Moeders voeden andermans kind niet, ook niet als dit betekent dat het kind overlijd. Het is namelijk een taboe, het mag niet van de voorouders. We werden er een beetje moedeloos van. Maar! Toen kwam er een familie naar ons toe met een baby waar de moeder ook van overleden was. De oudere zus van de vader was ook mee. Deze dame is niet de jongste meer maar wilde toch wel proberen om het kindje van haar broer te voeden. We hebben melkpoeder meegegeven en hebben haar uitgelegd dat ze gewoon kon beginnen met het kindje aanleggen. Na een dag of wat begonnen de hormonen wakker te worden en, jawel! De melkproductie kwam op gang. Wat heeft de Heer het toch wonderlijk gemaakt. Deze mensen vertelde ons dat ze God aanbidden in de katholieke kerk. Ze vertrouwen op Jezus en hebben dus niets te maken met allerlei taboes. Niks hoor! Jezus is Heer en dus hoeven ze niet bang te zijn voor de voorouders.

In de vorige brief vertelde we ook over een baby die zwaar ondervoed was. Haar naam is Mamisoa wat ‘goedzoet’ betekend. Ze werd dan ook grotendeels ‘zoet’ gehouden met gecondenseerde melk (dat gebruiken we in Nederland als topping voor gebak). Na actieve bemoeienis van Katja gaat het nu goed met Mamisoa en haar moeder. Mamisoa is een vrolijk kind dat heerlijk tegen je aan kan brabbelen.

Terugkomend op de mensen met Malaria is het mooi om te noemen dat deze momenten zich prima lenen voor een goed gesprek. Een deel van de medicijnen hebben we zelf gekocht en een ander deel is ons geschonken. Het is hier niet ongebruikelijk om de mensen gewoon te laten betalen. Voor een kind hebben we het dan over 3200 Ariary, wat bijna een dagloon is. We laten de mensen er niet voor betalen maar zeggen dat het ‘fiatiavana’ (liefdesdaad) is. Fiatiavana is hier een belangrijk cultureel woord. Fiatiavana brengt namelijk ‘fiadanana’ (vrede) voort. Veel mensen kennen geen èchte vrede, dus vertellen we hen hoe ze die èchte vrede kunnen verkrijgen. We vertellen ze over de Here Jezus en over Zijn opdracht: “Heb de Heer uw God lief met alles dat in u is en uw naaste als uzelf.” Op een gegeven moment kwamen er twee mannen bij ons langs. Ze hadden niets nodig maar kwamen gewoon even kletsen. Ze wilde even zeggen dat ze over ons hadden gepraat … Ja, zo zeiden ze, de vader en moeder van Vanya spreekt altijd over de Bijbel. Daar hadden ze al veel over nagedacht maar nu zagen ze ook dat het ècht was! De vader en moeder van Vanya deden wat ze predikten. Nou, u begrijpt dat dit een hele bemoediging voor ons was. Soms denk je wel eens, “komt het allemaal wel aan bij de mensen?” Ja dus!

Tot slot

We vragen u om ons dagelijks in uw gebeden op te dragen aan de Heer. Niet alleen ons, maar ook de Antanala. Veel van de mensen hier zitten nog zo vast in de wereld van angst! Bidt dat ze Jezus zullen gaan erkennen als hun Heer en Redder.

Op onze beurt bidden wij voor jullie, onze broeders en zuster in Nederland. Dat ook u een getuigen mag zijn voor de mensen om u heen. Dat ook u mag groeien in de liefde van de Heer.

Hier laten we het bij. Natuurlijk hebben we nog veel meer te vertellen maar we gaan ervan uit dat u door deze brief weer een aardig beeld hebt gekregen van onze belevenissen.

Katja & Jurgen
Vanya, Issa, Abbey, Dani en Siemen Hofmann.

Wilt u ons tussendoor volgen?
Blijf op de hoogte via Facebook: https://www.facebook.com/jurgenenkatja
Via onze blog: https://www.jurgenenkatja.nl/posts/
Via één van onze video kanalen: https://odysee.com/@jurgenenkatja / https://www.youtube.com/user/jurgenenkatja
We plaatsen daar regelmatig onze grote en kleine belevenissen.