Nieuwsbrief november 2022 van Jurgen en Katja

EHet is een voorrecht om jullie weer op de hoogte te brengen van onze belevenissen op Madagaskar. Inmiddels wonen we negen maanden in de hoofdstad. Het leven in de grote stad begint te wennen en vorm te krijgen. We genieten van de luxe welke de grote stad met zich meebrengt. Bijvoorbeeld een supermarkt om de hoek en stromend drinkwater in huis!

Maromaboka

Inmiddels is Jurgen verschillende keren terug geweest in ons dorp Maroamboka. Elke keer is hij op en neer gereisd met één van onze kinderen. Ze genieten er volop van! De bezoekjes stonden vooral in het teken van het ophalen van onze spullen. Jurgen is ook bezig geweest met het vertalen van het boek Handelingen, maar hierover later meer. Daarnaast moesten natuurlijk ook de nodige nieuwtjes uitgewisseld worden met onze dorpsgenoten. Een veel gehoorde uitdrukking is dan: ‘Mangigna-ahy’ (het is rustig onder ons). Met andere woorden: “Het is erg rustig in het dorp zonder jullie.” Dit is de manier waarop men aangeeft dat ze ons missen.

Ons huis is nu grotendeels leeg. Er staan alleen nog wat bedden, kastjes, tafels en stoelen. Ook hebben we het gasfornuis laten staan. Dat is handig voor onze eigen bezoekjes. Maar we hopen het huis ook te gaan gebruiken als onderkomen voor (Malagasy) bijbel studenten. Deze studenten kunnen dan in ons gebied de nodige praktijk ervaring opdoen.

Ranomafana

Ranomafana, deze naam bent u vast al wel vaker tegengekomen in onze nieuwsbrieven of gesprekken. Het is een toeristisch dorp middenin het nationale park. Wij gebruiken dit dorp als tussenstation tijdens onze reizen van en naar Maroamboka. We hebben er inmiddels veel mensen leren kennen. Het is voor ons makkelijk om met hen in gesprek te komen omdat men daar ook het Antanala spreekt.

We hebben ook een vleesverkoper, Charlie genaamd, leren kennen. Charlie heeft ons al regelmatig laten weten dat hij graag zendelingen ziet komen in Ranomafana. Er zijn diverse kerken te vinden in en rond Ranomafana, maar veel van de voorgangers hebben niet de middelen en tijd om er op uit te trekken. Charlie had gehoord van ons vertaalwerk. Hij heeft er meerdere keren op aangedrongen om wat extra tijd te blijven zodat we deze vertalingen konden verspreiden. Eindelijk! In oktober besloot Jurgen, samen met Vanya, om meerdere dagen in Ranomafana te blijven.

Gewapend met het Lukas evangelie gingen Jurgen en Vanya naar de markt. Om de aandacht te trekken heeft Jurgen luidkeels wat Bijbelverhalen in het dialect gedeeld. En aandacht kregen ze! Veel mensen kochten een boekje. De drukkosten van de boekjes zijn zo rond de € 1,70. Dat is veel geld voor de Malagasy, die op het platteland ongeveer € 0,80 per dag verdienen. We hebben dus besloten om de boekjes voor € 0,55 te verkopen. Jurgen grapte dat hij maar een slechte verkoper is omdat hij geen winst maakte. Zoals gezegd, de boekjes gingen als warme broodjes over de toonbank, en er werd gevraagd of hij morgen weer terug zou komen. Het voordeel van de grotere dorpen, zoals Ranomafana, is dat de meeste mensen naar school zijn geweest en dus kunnen lezen. In ons eigen gebied is de geletterdheid zeer laag en dat vertaald zich in weinig interesse wat betreft het geschreven woord.

Diverse politie agenten moesten er ook aan geloven. Jurgen vroeg hen waar ze geboren waren. Bijna allemaal komen ze uit de hoofdstad. De tweede vraag was of ze het Antanala dialect wel konden verstaan... Ze werken immers onder deze groep? Nee, daar hadden de agenten toch nog behoorlijk moeite mee. Geen nood! Hier is het Lukas evangelie in het dialect, het kost maar 55 cent en het is een unieke kans om het dialect te leren! De mensen op de markt hielden hun adem in (politie wordt door velen gevreesd). Een momentje later: Luid gelach en geklap toen de agenten ieder een exemplaar van het Evangelie kochten.

Vanya heeft tijdens onze reis diverse opnamen gemaakt en hoopt deze binnenkort (als ze tijd heeft) te bewerken en online te zetten op haar video kanaal. We zullen het delen zodra ze klaar is.

Handelingen der Apostelen

Nog vòòr dit bezoek hadden Jurgen en Dani (in september) Maroamboka ook al bezocht. Jurgen had de eerste 20 hoofdstukken van het boek handelingen klaar om voor de tweede keer te laten controleren. Toen Jurgen en Vanya in oktober weer in Maroamboka waren, werden ze blij verrast. Menja had alle 20 hoofdstukken al gecontroleerd. Menja is een lokale leraar en dat is te merken. Elke pagina kon rekenen op verbeteringen, aanpassingen en opmerkingen. Allemaal duidelijk in zichtbaar in de kleur rood. Heel even gingen Jurgen’s herinneringen terug naar zijn lagere school periode... U weet wel, de gevreesde rode pen van juf! Maar goed, afgezien van wat jeugdsentiment is het natuurlijk fantastisch dat deze 20 hoofdstukken klaar zijn om definitief te verwerken. Hoofdstukken 21 tot en met 25 liggen nu ook bij Menja om gecontroleerd te worden, en Jurgen hoopt de laatste drie hoofdstukken de volgende keer mee te nemen.

Menja wil geen salaris, maar dat hebben we lang geleden al creatief opgelost. We geven hem geen salaris. Nee! We geven hem een cadeau per hoofdstuk. Dat betekend dat we Menja voor de 20 hoofdstukken een cadeau hebben gegeven dat gelijk is aan een salaris van een halve maand. Daarbij hebben we hem ook een jonge gans gegeven (ook bijna een halve maand aan salaris waard). Hij was erg blij met zijn ‘cadeau.’ Hij kan het goed gebruiken omdat hij (en de andere mensen in ons gebied) door een zware tijd gaan.

De sporen van de twee cyclonen die over het gebied raasde in februari en maart zijn nog steeds zichtbaar. De rijstoogst en de fruitbomen zijn laat. Ook andere gewassen hebben moeite om op gang te komen.

Verder vertaalwerk

Menja heeft goed in de gaten dat het vertaalwerk gestaag vordert. Hij stelde voor om meerdere Bijbelboeken te gaan vertalen. Jurgen heeft hem verteld dat we eerst Handelingen maar eens af moeten maken. Misschien dat we daarna eerst nog een keer het Lukas evangelie moeten controleren zodat deze voor de tweede druk weg gebracht kan worden. Maar we sluiten de vertaling van andere boeken niet uit.

We hebben nog even de tijd om te beteken wat dat volgende boek dan zou moeten zijn. Jurgen dacht aan Romeinen omdat we hieruit veel kunnen leren over het leven als een christen. Katja denkt meer aan Genesis omdat dit boek duidelijk maakt wanneer, hoe en waarom de Heer de geschiedenis met de mens is begonnen. Vermoedelijk wordt het inderdaad Genesis. Diverse van onze Malagasy vrienden hebben aangegeven dat dit de logische vervolgstap is. Maar zoals gezegd, eerst maar eens afmaken waaraan we begonnen zijn.

Ondertussen in Tana

Ondertussen zitten we ook in de hoofdstad niet stil. Het ontwikkelen van een trainingsprogramma voor Malagasy studenten loopt nog wat stroef. Dat heeft er alles mee te maken dat onze vrienden, Manoa en Parany, het druk hebben met verschillende andere zaken en niet in de laatste plaats het leven op Madagaskar zelf. We zijn het gewend. Madagaskar is het land van ‘moramora’ (rustig aan). Het is ook niet zo heel erg want we hebben genoeg om handen.

Eén van de mooie kanten van het leven in de hoofdstad is dat we nu de gelegenheid hebben om nieuwe zendelingen te helpen. Tijdens ons verlof in 2020 hebben we het gezin van Wouter en Sanne van Holst leren kennen. Ze hebben ons toen benaderd met allerlei vragen over het leven op Madagaskar. Inmiddels hebben ze de grote stap gezet en zijn ze samen met hun drie kinderen en Miriam (lerares voor de kinderen) aangekomen. De familie van Holst gaan in het zuidoosten van Madagaskar werken met weeskinderen, vlakbij ons gebied.

Vlak voordat ze aankwamen hadden we alvast de eerste kleine benodigdheden in hun hotel neergezet. Het is zo’n vermoeiend reis! En wat is het dan lekker dat je niet gelijk naar een winkel hoeft te zoeken. De eerste weken hebben we ze geholpen om wegwijs te worden in de hoofdstad. We hebben ze mogen introduceren in onze kerk, waar ze hartelijk ontvangen werden. Maar ook in praktische zaken konden we ze helpen. Waar kan je volkorenmeel krijgen? Waar vind je bepaalde elektronica? Waar kun je lekker uit eten, de taal leren, je auto laten repareren, en wat is handig om vanuit de hoofdstad mee te nemen?

We kunnen ons nog heel goed herinneren dat ook wij in de eerste weken geholpen werden. Dat maakt de overgang een stuk makkelijker. Natuurlijk blijft het moeilijk om je aan te passen aan de nieuwe cultuur, maar het is fijn om dan in ieder geval mensen te kennen die weten wat je doormaakt.

Ondertussen verwachten we binnen onze eigen organisatie (AIM) een gezin uit Engeland. De familie Desborough komen d.v. in februari naar Tana. De bedoeling is dat ze hier een bediening gaan opbouwen onder de Gujarati groep (mensen van Indische afkomst). We hebben afgelopen week uitgebreid de tijd genomen om elkaar via Zoom te spreken. Ze hebben een dochtertje van negen maanden en dus werd vooral Katja het hemd van het lijf gevraagd wat betreft de eventuele benodigdheden. We zien er naar uit om hen in levende lijven te ontmoeten.

Daarnaast heeft Katja ook e-mail contact met een ander Nederlands gezin. Dit gezin, met vijf kinderen, willen het komende jaar ook naar Madagaskar komen. De bedoeling is dat ze gaan samenwerken met de eerder genoemde familie van Holst.

Uitdagingen

Ondanks de vele mooie dingen die we mogen meemaken hebben we natuurlijk ook de nodige uitdagingen van het leven in een grote stad. Eén van die uitdagingen is de enorme luchtvervuiling in Tana. In eerste instantie dachten we gewoon dat we verwend waren door de schone lucht op het platteland. Maar nee, andere mensen klagen ook over hoofdpijn, zere ogen en vermoeidheid. Katja is actief op zoek gegaan naar oplossingen. Ze houd de deuren en ramen gedurende bepaalde uren dicht en Jurgen heeft luchtfilters gemaakt met behulp van ventilators en pollenfilters (zitten onder het dashboard in een auto).

Het onderwijs van de kinderen vergt ook de nodige tijd en, vooral, creativiteit. Vanya is naar haar examens (2024) aan het toewerken. Issa hoopt tegen die tijd ook examen te doen maar dan in een selectie van vakken. We zijn gezegend met de komst van Rahel. Deze jonge, Zwitserse, dame helpt de kinderen met een nog beter begrip van Duits. Rahel komt hier wekelijks, geheel belangeloos! Zo kan Katja weer wat meer tijd besteden aan de jongere kinderen, Dani en Siemen.

De kinderen hebben ook zo hun eigen uitdagingen. In een bepaald opzicht verlangen ze wel eens terug naar het eenvoudige leven in Maroamboka. Hier, in de hoofdstad, hebben ze een grote gemeenschap van leeftijdsgenoten. Zo’n grote groep brengt ook veel activiteiten met zich mee. Voetbal, jeugdclub, spelletjesmiddagen enzovoorts. In eerste instantie wilde ze natuurlijk aan alles meedoen. Maar ja, een beetje rust is ook wel lekker op zijn tijd! Dat betekend dat ze soms moeten kiezen: “Ga ik met de meiden een weekendje logeren, of blijf ik lekker thuis om een goed boek te lezen?” We proberen ze helpen zodat ze leren dat, ookal kun je meedoen met allerlei activiteiten, dit niet automatisch betekend dat het ook moet. Lastig voor (met name) tieners. Maar eerlijk is eerlijk, ze lijken prima instaat om hun weg in dit oerwoud van leeftijdgenoten te vinden. We zijn trots op ze!

Dank u wel!

We hopen dat u na het lezen van deze brief, net als wij, ook uitziet naar wat de toekomst gaat brengen. We kunnen plannen maken maar één ding weten we zeker:“wat de Heer van plan is, gebeurt.” (Spreuken 19:21)

We voelen ons bevoorrecht dat we zo veel steun krijgen in ons werk. Bedankt voor uw gebed, medeleven, en ondersteuning!

Samen met jullie willen we op de Heer blijven vertrouwen! Want God is goed, altijd! En altijd is God goed!

Van harte Gods zegen toegewenst,

Katja & Jurgen
Vanya, Issa, Abbey, Dani en Siemen Hofmann.

Wilt u ons tussendoor volgen?
Blijf op de hoogte via Facebook: https://www.facebook.com/jurgenenkatja
Via onze blog: https://www.jurgenenkatja.nl/posts/
Via één van onze video kanalen: https://odysee.com/@jurgenenkatja / https://www.youtube.com/user/jurgenenkatja
We plaatsen daar regelmatig onze grote en kleine belevenissen.