Lieve familie, vrienden en bekenden, We zijn drie maanden verder sinds we onze laatste nieuwsbrief hebben verzonden. Hoogste tijd om onze belevenissen te delen!

Studiereis naar Nosy Mitsio

Eén van de speerpunten van Africa Inland Mission (AIM) voor haar zendelingen is dat we worden aangemoedigd 'levenslange studenten' te zijn: enthousiast studie te blijven maken van alles en iedereen om ons heen.

Kort na onze vorige nieuwsbrief kregen we een buitenkansje: we werden uitgenodigd om een maand lang te komen meedraaien met een team zendelingen op een eiland in het noorden van Madagaskar, Nosy Mitsio. Zo konden we aan den lijve ervaren hoe het is om een onbereikte bevolkingsgroep te dienen onder eenvoudige omstandigheden. We zijn daar als gezin in maart april geweest en hebben enorm veel opgestoken en ontzettend genoten.

Wat ons het meest is bijgebleven is dat het team erin is geslaagd de harten te winnen van de Antakarana, terwijl de zendelingen eerst niet heel welkom waren. De teamleden worden betrokken in het dagelijks leven van de eilandbewoners, mogen voor en met hen bidden en er voor hen zijn. De hoop is dat binnenkort de eerste eilanders de stap maken van voorouderverering en angst naar leven tot eer van God en de vrijheid die dat brengt.

Ziek en zeer

Terwijl we in de hoofdstad wonen en bezig zijn met de taal maken we ook veel nieuwe contacten. Het hebben van veel diverse contacten is erg handig in een land waar diploma's minder belangrijk zijn.

Het leven op Nosy Mitsio is in veel praktische opzichten niet eenvoudig. Met name de hygiëne is een uitdaging. Tijdens ons verblijf waren meerdere teamleden ziek en ook Jurgen en Siemen kregen wat onder de leden—niets ernstigs, maar je bent in een nieuw land toch wat bezorgder. We zijn dankbaar dat de gezondheidszorg in Tana goed is. Er zijn goede Malagasy doktoren. Ook is er een zendingsziekenhuis op anderhalf tot 2 uur rijden van huis. Jurgen—en na diverse doktersbezoeken ook Siemen—zijn weer hersteld van hun infecties.

Terug van Nosy Mitsio wachtte ons een vervelend bericht. Jurgens oma, 94 jaar oud, is tijdens ons verblijf op het eiland overleden aan een zwak hart. Ondanks haar hoge leeftijd overviel dit nieuws ons wel een beetje: ze was nog relatief kwiek.

Beter nieuws kregen we over de gezondheid van Jurgens vader en Katja's moeder. Jurgens vader is klaar met een bestralingskuur voor prostaatkanker en mag langer wegblijven voor controles dan normaal vanwege goede bloedwaarden. Katja's moeder heeft eind april een scan gekregen om te zien of en zo ja hoe snel de nierkanker groeit. Er was geen verschil te zien met de vorige scans, wat betekent dat er geen kankergroei te zien is. De oncoloog vertelde dat nierkanker een langzaam groeiende kankersoort is. We zijn dus – voorzichtig—hoopvol gestemd over de gezondheid van onze ouders. Dit geeft rust.

Op naar de Tanala

Half april is Jurgen een week lang op 'ontdekkingsreis' geweest in het oosten, het grondgebied van de Tanala. De Tanala zijn één van de minst bereikte bevolkingsgroepen van Madagaskar met minder dan 1% christenen. De Tanala staan al lange tijd op het verlanglijstje van AIM. In de grotere plaatsen zijn wel kerken, maar die nemen geen of weinig moeite om hun stamgenoten het goede nieuws te vertellen. De dorpen zijn logistiek lastig te bereiken omdat er niet altijd wegen zijn en de wegen die er zijn, zijn erg slecht.

Het bezoek aan de Tanala was erg positief. Jurgen bezocht meerdere dorpen rond de plaatsen Ikongo en Sandrohy. In alle dorpen kreeg het reisgezelschap te horen dat de mensen erg geïnteresseerd waren in de Bijbel. Ze wilden graag zendelingen ontvangen zodat ze onderwijs konden krijgen. In enkele dorpen had men wel van Jezus gehoord: in een grotere plaats of van een rondreizende evangelist die jaarlijks een soort preek kwam houden. Er was duidelijk honger naar meer! Een videoverslag van Jurgens reis is te zien op onze website.

De volgende stap is dat we als gezin een kijkje gaan nemen in Sandrohy en de dorpen daaromheen. Sandrohy is – in tegenstelling tot Ikongo – bereikbaar per auto (wel een zeer degelijke met vierwielaandrijving!) en er is daar een winkel met basisbenodigdheden. De afstand tot de grote steden aan de kust is te overzien voor het geval we medische zorg nodig hebben. Wat ook erg positief is aan Sandrohy, is dat daar de contactpersoon woont die Jurgen en de anderen heeft rondgeleid en geïntroduceerd in de diverse dorpen. Deze man, Sylvestre, staat goed bekend en is zodoende een goede kruiwagen.

Praktische nood

Voordat we echter als gezin naar Sandrohy gaan, willen we een auto kopen. Er gaat geen openbaar vervoer naar Sandrohy en de wegen zijn alleen begaanbaar met een auto voorzien van vierwielaandrijving. We zijn dus hard op zoek naar een goede en betaalbare auto.

We zijn er inmiddels achter dat zelfs in Tana, waar wel openbaar vervoer is, een eigen vervoermiddel ook geen overbodige luxe is. We waren al erg onder de indruk van de rijstijlen van de diverse chauffeurs op reizen buiten de stad: variërend van 'we hebben ongelofelijke haast' tot 'ontmoet vandaag nog uw Schepper'. Daar komt bij dat eind april in één week tijd 3 ongevallen met bussen hebben plaatsgehad door roekeloos rijden. Resultaat: 13 doden en schorsingen van de betrokken busmaatschappijen. Het is hierdoor en door aanscherping van regels lastiger dan ooit om als gezin een busrit te bemachtigen.

Ons fonds laat de aanschaf van een auto op het moment niet toe. Toch is een auto noodzakelijk om onder de Tanala te gaan wonen en werken. We hebben op korte termijn al een auto nodig om met het gezin te gaan kijken naar waar we het beste kunnen gaan wonen. We maken deze nood bij u bekend en vragen u: kunt u ons misschien helpen? U kunt uw (extra) gift overmaken naar AIM met de vermelding 'project Madagaskar – auto'. Het geld wordt dan in ons fonds gereserveerd voor de aanschaf van een voertuig. Voor meer informatie: http://www.jurgenenkatja.nl/?p=59 (of onderaan deze nieuwsbrief). Alvast super bedankt!