Deze maand is het alweer een jaar geleden dat we aankwamen op Madagaskar Het was een intensief jaar: we leerden de taal; wenden aan de andere cultuur en het tempo waarin dingen gedaan worden. We zochten naar Gods wil wat betreft de plek om te gaan wonen en werken, we zochten èn vonden een auto en maakten een ruwe schets van ons toekomstige huis.

Nieuwe vriendschappen

We beginnen deze brief met een kort verslag van onze gezinsreis naar het het gebied rond Sandrohy. Jurgen had het gebied al eerder dit jaar bezocht en nu was het tijd om als gezin de mensen daar te ontmoeten en het gezin Hofmann aan hen voor te stellen. Eind september konden we—doordat we de auto van vrienden daarvoor mochten gebruiken—de ruim 500 km lange reis maken.

Het was een goed weerzien: de mensen konden zich Jurgen's eerste bezoek nog goed herinneren en waren blij hem—dit keer met gezin—weer te ontmoeten. We hebben in drie dagen 6 dorpen bezocht. We lichten er 2 bezoeken uit: Allereerst is daar Tsiombivositra, een klein dorp met een stuk of 20 inwoners. De bewoners werden na onze komst opgetrommeld en nagenoeg iedereen nam plaats in de hut van de koning van het dorp. Hoewel de koning duidelijk de leiding had, nam iedereen deel aan het gesprek. Het was duidelijk dat niet alleen de koning ons welkom heette in de streek, maar dat het gehele dorp erachter stond dat we zouden komen. Wat een vriendelijke gezichten keken ons aan. We legden uit dat we met name in het begin goede vrienden nodig zullen hebben om ons te helpen met de taal en het wegwijs worden in de regio. Het hele dorp gaf aan graag onze vrienden te zijn. Als bezegeling van onze vriendschap wil de koning graag dat we de volgende keer afdrukken van de groepsfoto (zie header) meenemen.

Als laatste bezochten we Tanambao. De vorige keer gaf de koning—na ruim 20 minuten beraad buiten zijn hut—aan dat men ons welkom zou heten. Hij redeneerde: Als de Bijbel goed nieuws is, moeten onze mensen het horen. Tijdens ons gezinsbezoek gaf de koning aan dat hij klaar was om te luisteren naar 'ons goede nieuws'. We legden uit dat we eerst dichtbij zouden komen wonen, de tijd zouden nemen voor het leren van het dialect en het opbouwen van vriendschappen. We vertelden dat we niet zouden komen met een vertaler, maar dat we zelf hun dialect willen leren en van hart tot hart willen kunnen spreken. De koning was opgelucht na die uitleg. Hij legde uit dat de Bijbel allemaal erg nieuw voor hen is en vooral dat zij blanken eigenlijk steevast uit de weg gaan. De Franse overheersing ligt helaas nog vers in hun geheugen. Dat was een donkere periode voor hen, omdat er toen geen respect was voor hun taal en cultuur. We maakten nogmaals duidelijk dat we zouden komen als leerlingen van hun taal en cultuur. Het ijs was toen duidelijk gebroken en we hebben zelfs flink gelachen met elkaar.

De kinderen hebben ook erg genoten van het bezoek. Ze renden door de dorpen en speelden met de Tanala kinderen in de rivier. Een oudere man merkte op dat de huidskleur het enige verschil was. Hij moest lachen want op dat witte huidje kon je alle viezigheid goed zien... 'Tja', zo zei hij, 'dat valt op die donkere gezichtjes niet op.' Ook dit bezoek heeft ons bevestigd dat onze bediening zal zijn onder de Tanala in het gebied rond Sandrohy.

Zie hier een video verslag van ons bezoek:
https://jurgenenkatja.nl/video/

Een plek en stek voor het gezin

Tijdens het bezoek aan Sandrohy hebben we gelijk gekeken waar we zouden kunnen gaan wonen. De traditionele Tanala huizen zijn heel klein en worden alleen gebruikt om te eten en te slapen. Voor ons moet het huis wat groter zijn zodat Katja genoeg ruimte heeft om de kinderen les te geven. Samen met ons contactpersoon, Sylvestre, hebben we een geschikte plek gevonden aan de rand van het dorp Maroamboka, enkele kilometers van Sandrohy. AIM heeft inmiddels toestemming gegeven en fondsen vrijgemaakt om daar een huis te laten bouwen. Samen met de bouwer hebben we een plan gemaakt. Het huis gaat gebouwd worden op een hoger gelegen stuk op tien meter van een goede waterpomp metschoon water. Omdat de regio rond Sandrohy erg nat is tijdens het regenseizoen krijgen we een golfplatendak en een betonnen vloer. De rest zal opgebouwd worden uit hout.

Jurgen zal proberen om de komende maanden tijdens de bouw regelmatig daarbij aanwezig te zijn. De bedoeling is dat hij dan eventueel meewerkt aan de bouw en tegelijkertijd de omringende dorpen opnieuw gaat bezoeken. We houden u vanzelfsprekend op de hoogte over de voortgang. We vinden het, net als u, erg spannend!

Fiara tsy mataho ny dalana

Betekent 'een auto die niet bang is om naast de weg te rijden', een robuuste terreinwagen dus. Na een lange zoektocht van ruim 5 maanden hebben we begin oktober eindelijk een goede en betaalbare auto gevonden. Omdat er geen openbaar vervoer is naar Sandrohy (de wegen zijn daar onbegaanbaar voor gewone auto's) zijn we aangewezen op eigen vervoer. Daar is dus nu in voorzien! Op het moment staat de auto nog in de garage om wat opgeknapt en aangepast te worden. We hopen binnen enkele weken de auto naar huis te kunnen rijden. In de vorige nieuwsbrieven hebben we u gevraagd of u wilde bijdragen aan de aanschaf van een auto. We zijn ontzettend onder de indruk: binnen vier maanden tijd hebben we zoveel giften gekregen dat we de auto daarvan volledig konden betalen!

We verwachten dat er ook nog voldoende geld in de pot zit voor de opknapbeurt en aanpassingen. Dank u wel voor uw bijdrage!

Even in Nederland

In oktober hoorden we dat Katja's oma op 95 jarige leeftijd in haar slaap was overleden. Katja heeft gelijk een vlucht voor zichzelf en Siemen geboekt en op vrijdag 14 oktober kwamen ze op Schiphol aan. Katja's oma wilde erg graag dat Katja iets zou zeggen tijdens de uitvaart. We zijn dan ook erg dankbaar dat het mogelijk was voor Katja om aanwezig te zijn. Ondanks de nare aanleiding hebben Katja en Siemen een goede tijd in Nederland gehad. Het was hartverwarmend om tijd te kunnen doorbrengen met familie en vrienden en vele bekenden even te zien en spreken. Het was dus ook even een opsteker na een jaar van Nederland weg te zijn geweest.

Twee keer thuis

Nieuwe vriendschappen in Sandrohy, oude banden in Nederland en alles ertussenin: het leven draait om goede relaties. De reis naar Sandrohy, maar ook Katja's reis naar Nederland, maakten voor ons opnieuw duidelijk dat het één niet zonder het ander kan. Alleen doordat we vrienden hebben in Nederland die achter ons staan kunnen we hier op Madagaskar vrienden maken. Voor ons is uw vriendschap een teken van Gods trouw: allereerst aan ons als gezin, maar daarna aan de Tanala die we gaan dienen. Zijn hart gaat naar hen uit en wij weten ons bevoorrecht dat we—mede namens u—het goede nieuws van bevrijding en verlossing mogen gaan brengen.