Terwijl de zomer in Nederland zich volop laat gelden is het hier op Madagaskar winter! Geloof het of niet maar we hebben al meerdere weken gehad waarin het zowel ‘s nachts als overdag kouder was dan in Nederland.

Inona vaovao?

‘Is er nieuws?’ is de vraag aan het eind van een Malagasy begroeting. Eigenlijk is de begroeting in onze streek veel langer en het kent diverse variaties. Maar ‘inona vaovao’ geeft wel iets aan van de cultuur: mensen zijn nieuwsgierig.

Die nieuwsgierigheid kan twee kanten op en soms is het lastig om te achterhalen wat nu écht nieuws is en wat niet. Zo is schoon drinkwater hier een constante bron van ergernis voor ons. Het ene moment lijken de pompen bijna te barsten van de enorme waterdruk en dan, letterlijk van het ene op het andere moment, komt er geen druppel meer uit. Rondvragen hoe dat nu komt geeft allerlei interessante antwoorden:

Mensen: “Ja, dat komt omdat slechte mensen in de nacht het reservoir leeg laten lopen om hun koeien te wassen.”   
Wij: “Oh Ja? Hoeveel koeien hebben ze dan wel niet?”   
Mensen: “Heel veel! Wel 15!”

Of deze:

Mensen: “In het dorp verder op hebben ze de hele dag de pompen vol open staan.”   
Wij: “Maar dat kan niet want de kranen op die pompen kunnen niet meer goed open en dus stroomt het maar heel langzaam.”   
Mensen: “Ja, ze zullen de buizen wel los (lees: kapot) gemaakt hebben.”

Uiteindelijk kwam het er dit keer op neer dat ergens tussen het reservoir en het dorp een stukje grond verzakt was door de regen. In deze verzakking was een koppelstuk van de hoofdpijp losgeschoten. Tja, dat nieuws is iets minder spectaculair.

De nieuwsgierigheid is soms lastig, maar voor ons werk uitermate handig. De wekelijkse bezoeken aan de dorpen gaan erg goed. Wanneer men de blanke bezoeker in hun eigen dialect horen praten, en niet in de officiële landstaal of in het Frans (welke men beide moeilijk tot niet kunnen verstaan), is er al snel een oprechte glimlach te vinden op de gezichten. Het is interessant om te merken dat men over het algemeen hetzelfde reageert op Jurgen’s vraag of hij wat Bijbelverhalen zal voorlezen. In eerste instantie zegt men dat het niet hoeft... Kennen ze de verhalen al dan? Nee, maar men is gewend dat er voorgelezen wordt in de officiële landstaal en, zo is onze hypothese, het is erg vervelend wanneer anderen ontdekken dat je die taal niet begrijpt.

Vaak begint Jurgen gewoon met vertellen en dan is de verbazing groot! Zo heeft men de verhalen nog nooit gehoord. Voor het eerst begrijpen ze wat er gezegd wordt.

Inona Vaovao? “Ja zeker!, de buitenlander die in Maroamboka woont kwam langs. Hij vertelde verhalen over God en Jezus. Hij had plaatjes bij zich en hij sprak geen vreemde taal. Mahahy teny Gasy izy (Hij is goed in Malagasy).”

Het is moeilijk om afspraken te maken. Mensen leven van dag tot dag. Laatst kwam Jurgen in een dorp waar niemand was. Balen? Nou nee, verderop waren veel mensen aan het werk. Mensen vanuit allerlei dorpjes werkten aan een NGO project om een betere bewatering voor de rijstvelden te verwezenlijken. Ze waren net klaar en hadden de rest van de dag niets te doen. Daar zaten ze met meer dan 40 mensen, midden in het veld onder de bloedhete zon, te luisteren naar de verhalen. Na ieder verhaal dezelfde opmerking: “manaraka koa!”, de volgende ook!

Weer een paar dagen later opnieuw een leeg dorp, maar wel een herder die op zijn gemak zijn kleren aan het repareren was. De koeien graasden en dat redden ze prima zelf. Toen hij hoorde dat God herders als eerste uitkoos om de Redder van de wereld te zien hield hij niet meer op met lachen. De allerhoogste God verkoos eenvoudige herders om als eerste het goede nieuws te horen!?

Inona vaovao? Ja zeker! En wat voor een nieuws... Prachtig nieuws!

Onze vrienden

In de laatste nieuwsbrief vertelde we dat Menja, onze vertaler, in opspraak geraakt was in ons dorp. Menja is verhuisd naar het grote dorp in de buurt, Sandrohy. Gelukkig heeft onze relatie hier niet onder geleden. Ondanks dat Menja nu niet met Jurgen mee kan naar de dorpen (deze conclusie had hij zelf al getrokken) helpt hij nog steeds met vertaalwerk.

Ook is er een extra verhaal geschreven waarin uitleg gegeven wordt over de doop zoals die in de Bijbel geleerd wordt. Ook hebben we Menja gevraagd om te beginnen met een vertaling van het Lukas evangelie. We hebben contact gehad met een organisatie die zich bezig houdt met vertalingen. Zij lieten ons weten dat ze de Tanala taal nog even op de plank laten liggen. De Antanala worden opgesplitst in drie hoofdgroepen (verdeeld over drie streken), ieder met verschillende uitdrukkingen en woorden. Dat maakt het voor vertaalorganisaties erg lastig om één Tanala vertaling te maken. Aangezien wij ons op één streek richten hebben we hier niet zo veel last van.

De overbuurvrouw en een goede vriendin van ons, Maman’i Prisca, is weer terug verhuisd. Zij lag in scheiding met haar man en was vertrokken. Ze zijn weer bij elkaar. Wij grapten er over en zeiden dat haar man waarschijnlijk geschrokken was van al het werk dat hij nu alleen moest doen en bovendien is het in de winter koud in de nacht! Niet echt de humor van hier maar ze konden er hartelijk om lachen.

Lesgeven aan de kinderen

In de laatste nieuwsbrief vertelden we dat de kinderen in het dorp niet naar school gingen omdat Menja geen les mocht geven. Sinds die tijd is er niet veel veranderd want vanaf half mei (en we zitten nu halverwege augustus!?) staken de leraren op Madagaskar. Het lijkt er nu echter op dat veel ouders hun kinderen wat meer taken hebben gegeven want ze hangen niet de hele dag meer rond bij ons huis. We zien ze nu helpen in de rijstvelden, water halen en ze helpen met het verzamelen van hout en bamboe.

De rust is welkom omdat onze kinderen natuurlijk wel lès krijgen. Hun vriendjes en vriendinnetjes blijven het vreemd vinden dat ze van 's ochtends tot 's middag moeten leren. Het is mooi om te zien dat het onderwijs zijn vruchten afwerpt. De kinderen scoren erg goed op de diverse tests en ontwikkelen zich prima. Ze hebben een brede interesse en daardoor gaan veel lessen ze goed af. Natuurlijk blijven er altijd van die dagen... U weet wel, van die dagen dat niets lukt, van die dagen dat je liever verderop in het woud rondloopt en kijkt of je slangen ziet, of in de rivier gaat zwemmen... Ach, u kent het wel :)

Katja is op het moment actief aan het kijken wat het beste aansluit en welk traject Vanya en Issa ingaan. Met name voor Vanya, die bijna 14 is, moeten we goed kijken wat ze wil en wat haalbaar is. Gelukkig zijn er tegenwoordig heel veel (goede) opties voor kinderen die thuis onderwezen worden of in 'the middle of nowhere' wonen.

Wielen voor het evangelie

We hebben speciaal aandacht gevraagd voor de auto. Er is gul gegeven! Diverse aanpassingen hebben we al laten aanbrengen. De bescherming onder de brandstoftank is verbeterd; we hebben links en rechts speciale stalen stangen onder de dorpels laten monteren; het instrumenten paneel in het dashboard wordt gerepareerd; en er zit nu een grote schijnwerper op dak zodat we ook ‘s avonds de kuilen en stenen goed kunnen zien. Het arbeidsloon is hier laag, maar onderdelen kosten soms tot driemaal de prijs die in Nederland gebruikelijk is. Tot nog toe zijn we aan onderhoud en reparatie zeker EUR 2.000 per jaar kwijt.

Ook wilden we graag een sperdifferentieel laten monteren. Jurgen had er al één besteld. Dit pakte echter wat anders uit. De persoon die dit voor ons zou regelen kon het vanwege tijdgebrek niet waar maken. Ook vertelde hij dat de prijs anders zou uitpakken dan aanvankelijk werd gedacht. Bij het eerdere genoemde bedrag van EUR 2.500 bleek nog geen BTW te zijn verrekent. Dit betekend dat deze aanpassing ongeveer net zo duur zou zijn als een derde van de waarde van de auto.

U begrijpt dat we wat deze laatste aanpassing betreft even op de spreekwoordelijke rem hebben getrapt. Tijd om te bezinnen. Voor hetzelfde geld kunnen we bijvoorbeeld een prima motor kopen. Met een motor kunnen we het gebied altijd in en uit. Ook zou een motor veel tijd besparen wat betreft de bezoekjes aan de dorpen. Het verste dorp dat Jurgen nu bezoekt is ongeveer 7km lopen. Met een motor zou hij meerdere dorpen op een dag kunnen bezoeken (verschillende dorpsoudsten vragen regelmatig wanneer Jurgen naar hun dorp komt). Kosten besparend wat betreft brandstof; gaat minder snel kapot; zelf te repareren; goedkopere onderdelen; en de tijdwinst wat betreft de bezoekjes aan de dorpen.

We willen de donateurs die specifiek voor een sperdifferentieel hebben gegeven vragen of ze hier eventueel mee akkoord willen gaan.

Leuke tijd

Sinds eind juli is voor ons ook een periode van leuke dingen aangebroken. Het begon met Siemen's derde verjaardag op 29 juli waarbij de kaarsjes op de taart niet mochten ontbreken. Met vier oudere broers en zussen is Siemen niet vergeten. Het heeft zo zijn voordelen om de jongste te zijn.

Veertien augustus vierden wij onze 21ste trouwdag. Een middag met spelletjes en een heerlijk uitgebreide maaltijd in de avond. De komende maand zien we nog uit naar de verjaardagen van Abbey (23/8), Jurgen (28/08, en Vanya (01/09).

Ondanks alle uitdagingen voelen we ons bevoorrecht om hier te mogen wonen. We houden van onze dorpsgenoten en zij laten ons keer op keer merken dat ze blij zijn met ons. Regelmatig krijgen we geschenkjes zoals bananen en visjes. Lekker hoor!


Nou, dit was het weer voor deze keer. Wilt u ons tussendoor volgen? Dat kan via Facebook. We plaatsen daar regelmatig onze grote en kleine belevenissen.

Hartelijke groeten van Jurgen & Katja Hofmann
Vanya, Issa, Abbey, Dani & Siemen Hofmann