Tegen de tijd dat deze nieuwsbrief u bereikt zijn wij alweer terug op Madagaskar. De vier maanden verlof zijn heel snel gegaan.

Onvangst

Onze komst naar Nederland was niet onopgemerkt gebleven. De koelkast was rijkelijk gevuld en alle nodige boodschappen voor de eerste week was al gedaan. Dat niet alleen, zo nu en dan kwam er zomaar spontaan iemand aan de deur met een doos vol heerlijke spullen. De eerste weken zijn we nauwelijks naar de supermarkt geweest, wat een verwennerij!

Voor de kinderen was het ook een heerlijke tijd. Eindelijk weer eens Sint Maarten lopen met een lampion en daarna Sinterklaas en Kerst. De laatste twee feesten vierden we op Madagaskar ook wel maar met familie en vrienden is het toch net iets 'echter'.

Ontmoeten

Zo leeg als onze agenda's waren op Madagaskar (daar valt immers niets te plannen) zo vol waren ze hier. Vrienden ontvangen en uitgenodigd worden waren onze voornaamste bezigheden. Op een gegegeven moment waren we meer weg dan thuis. Niet erg want we genieten graag van andermans kookkunsten.

Ook zijn we in diverse andere gemeenten geweest om te vertellen over ons werk op Madagaskar. Het is fijn wanneer je ergens komt en je de verbondenheid mag ervaren, ookal ken je elkaar niet.

Het was ook mooi om te zien dat de kinderen de vriendjes, die ze hadden al voor ons vertrek naar Madagaskar, gelijk weer opzochten. Het spelen was alof ze elkaar nooit hebben hoeven missen.

Al met al hebben we velen van u ontmoet, hetzij even tussendoor of door een bezoek. Dat heeft ons echt goed gedaan! Het liefst hadden we nog veel meer mensen even persoonlijk willen spreken. Gewoon ook even horen hoe het met de ander gaat. Met name de laatste weken kom je er achter dat je dat lieve gezin met hun pasgeboren kindje ook nog graag had willen zien of dat andere stel dat ons al van het begin af aan zo trouw ondersteund. Ja, dan zijn vier maanden in ene wel heel kort.

We waren dan ook super blij met de grote opkomst tijdens onze presentatie op 11 februari. Mensen waren van alle kanten naar Den Helder gekomen. Zuid-Holland, Groningen, Utrecht, en zelfs Texel! Het deed ons echt goed en ook van deze gelegenheid hebben we gebruik gemaakt om met verschillende van u te spreken - al was het maar kort, het was goed.

Uitgerust?

Dat is een goede vraag. In november schreven we dat we heel moe waren en dat we deze tijd ook graag wilden gebruiken om uit te rusten. Is dat gelukt? Ja, maar op een andere manier dan we gedacht hadden. Juist door alle afspraken en het algemene drukke leven in Nederland was uitrusten moeilijk. Maar! Juist door al deze ontmoetingen en gesprekken hebben we wel de tijd gehad om onze belevenissen op Madagaskar eens rustig te doordenken. Wat hebben we allemaal mee gemaakt, hoe hebben we dat ervaren, hoe ging het met de kinderen, wat willen we anders doen? Allemaal vragen die we kregen en nu eindelijk eens rustig over na konden denken door er over te praten. Deze oprechte vragen dwongen ons om elkaar ook eens goed aan te kijken en aan te horen. Heel interessant om juist van elkaar te horen hoe anders we bepaalde dingen soms hebben ervaren.

Weer terug

Eenmaal terug hopen we snel aan de slag te kunnen met de vertaalde bijbelverhalen. De bedoeling is dat jurgen samen met menja regelmatig de dorpen gaat bezoeken. We moeten even kijken wanneer de beste tijd is om dit te doen, de mensen werken immers erg hard voor hun bestaan. Daarnaast gaat Jurgen verder met de Engelse lessen aan Menja. Menja hoopt op termijn de kinderen van zijn school dan ook wat Engels te gaan leren.

Ook de vraag wat we willen als we klaar zouden zijn in ons gebied. We kunnen zeggen dat we zo ver nog niet zijn maar dat we er wel over nadenken. We gaan nu weer voor twee jaar terug. Juist omdat onze kinderen nog jong zijn proberen we om de twee jaar voor een periode op verlof te komen. We vinden het belangrijk dat ze contact blijven houden met familie en vrienden. Voor ons is die twee jaar ook een mooie periode om naar een bepaald doel te werken.

We hopen natuurlijk dat ons werk vruchten mag afwerpen. Dat er een jonge gemeente mag ontstaan met bekwame leiders. In dat geval zal onze taak vooral onderwijzend zijn. Dit wil niet zeggen dat er daarna geen zendingswerk meer nodig zal zijn. Wij wonen in het gebied van de Antanala. Dit gebied is groot, heel groot. Verderop wonen ook veel mensen, verspreid in dorpjes diep verscholen in het regenwoud. Ze spreken hetzelfde dialect (met kleine afwijkingen) dus de drempel is niet hoog om onze aandacht te verleggen. Maar, dit is toekomst en alleen nog maar een idee. Vooralsnog hebben we het druk genoeg in het gebied waar we nu wonen en we vertrouwen op Gods wijsheid als het gaat om toekomstige zaken. Op Madagaskar moet je niet de illusie hebben dat je ver vooruit kunt plannen.

Dankbaar

We zijn ook heel dankbaar dat onze financiël reserves weer een beetje op peil zijn. Toen we in Nederland terugkwamen was ons fonds zo goed als leeg... Maar velen hebben gul gegeven waardoor we bijvoorbeeld onze visa voor 2018 hebben kunnen betalen. En, ook niet geheel onbelangrijk, waardoor we straks als we terug zijn weer boodschappen kunnen doen.

Nogmaals, we zijn heel dankbaar voor uw vrijgevigheid! Het zou voor onze financiële stabiliteit prettig zijn om de giften op regelmatige basis te ontvangen. De sponsoren die ons periodiek ondersteunen (1x per maand of per kwartaal bijvoorbeeld) zijn samen goed voor 70% van ons budget. Het officiële beleid van AIM is dat zendelingen pas mogen vertrekken als hun budget minimaal 95% is. Gelukkig hebben wij goede afspraken met onze penningmeester in Nederland en mogen wij dus gaan. Het zou zo fijn zijn als we de losse giften (die samen gemiddeld goed zijn voor 20%) ook mogen toevoegen aan onze lijst van periodieke gevers. Zou u daar nog eens over willen na denken?

Onderaan de nieuwsbrief staan verschillende linkjes naar filmpjes. Eén filmpje geeft uitleg over hoe u ons kunt ondersteunen.

Tot slot

We zijn heel dankbaar voor deze vier maanden waarin we verwend zijn. Het was heel goed om u allemaal weer te zien en te spreken. We gaan met hernieuwde moed weer terug naar ons huis in Maroamboka.

Sommige mensen hebben gevraagd of we niet vaker een nieuwsbrief als deze kunnen schrijven. We begrijpen dat maar kunnen er niet altijd gehoor aan geven. Onze internet mogelijkheden in Maroamboka zijn vaak slecht. Zo slecht dat e-mailen meestal heel moeilijk gaat. Gek genoeg is het posten van berichtjes op Facebook minder moeilijk. Als u dus tussendoor op de hoogte wilt blijven raden we u aan om via Facebook een vriendschapverzoek te doen.

We zullen u missen maar we zijn gezegend met alle moderne middelen waardoor we niet geheel contactloos hoeven te zijn.

Samen met u zien we uit naar wat de Here God de komende jaren gaat doen onder de Antanala. We hopen en bidden dat de Antanala Jezus' reddingswerk mogen gaan begrijpen. Dat ze de God van de Bijbel niet als een vreemde afstandelijk god zal blijven zien maar dat ze de vreugde van Zijn genade en liefde mogen gaan proeven. We zullen u zo goed als het gaat op de hoogte houden van dit fantastische werk dat we samen met u mogen doen!


Hartelijke groeten,

Jurgen & Katja Hofmann
Vanya, Issa, Abbey, Dani & Siemen Hofmann

Rondleiding door ons huis

Hoe u ons kunt ondersteunen

Presentatie van 11 februari