We zijn blij u vanuit ons dorp te mogen begroeten. Inmiddels zijn we alweer 7 weken thuis en hebben we onze draai weer gevonden. De kinderen krijgen les van Katja en Jurgen is begonnen met het vertellen van Bijbelverhalen in de dorpen waar we al sinds 2016 contact mee hebben.

Weer thuis

Op 3 en 4 maart waren we onderweg vanuit de Wezenstraat in Den Helder, Nederland naar het gastenhuis in Antananarivo (Tana), Madagaskar. Na aankomst was het een blij weerzien met zendings- en Malagasy vrienden, deden we boodschappen en lieten we de auto een grote beurt geven. Met name dat laatste zorgde voor wat oponthoud: pas na 3 keer kwam de auto door de APK! Op 23 maart kwamen we aan in ons dorp. Bij aankomst was er veel schoonmaakwerk (de kakkerlakken hadden hun intrek genomen in onze voorraadkast), maar er was weinig kapot gegaan. Er was enkel een aantal jerrycans aangevreten door ratten, maar verder leek onze poes haar diploma ‘ratten vangen’ waardig te zijn. Een leuke verrassing was dat de poes 2 weken voor onze aankomst 2 kittens had gekregen. Het is een gezellige boel met 3 katten in huis.

Helaas bleken de pompen het al geruime tijd niet te doen. We informeerden bij de president van de fokontany (een soort onderburgemeester) wat daarvan de reden was. Het probleem was dat het filter al sinds de eerste cycloon van het seizoen – in december – verstopt was. Er waren meerdere indringende gesprekken nodig om ervoor te zorgen dat er actie werd ondernomen, maar sinds 29 april zijn de pompen weer op druk en is het water schoon. We zijn daar blij mee, vooral voor de dorpelingen. Meerdere mensen klaagden over buikpijn, met name kinderen zijn de dupe als er geen schoon drinkwater is. Gelukkig hebben wij een waterfilter, waardoor we het water uit de rijstvelden betrekkelijk veilig kunnen drinken, maar onze buren drinken het zo.

Is er nieuws?

‘Is er nieuws?’ is de vraag aan het eind van een Malagasy begroeting. We waren benieuwd hoe het onze vrienden en kennissen tijdens onze afwezigheid was vergaan. Gelukkig was iedereen nog goed gezond, maar er was veel slecht nieuws: Menja, de dorpsmeester en onze vertaler, is in opspraak geraakt in ons dorp. De relatie met zijn verloofde is verbroken en dat wordt hem aangerekend. Daar komt bij dat hij al 2 maanden geen les mag geven en zonder loon zit in afwachting van een onderzoek door het schoolbestuur. Gevolg daarvan is dat de kinderen van Maroamboka al meer dan 2 maanden geen les krijgen en dat Menja een andere baan heeft aanvaard in Sandrohy, 3 km verderop. Af en toe komt hij nog langs.

Ook de overburen, Gan, zijn broer en ouders zijn vertrokken naar Sandrohy vanwege gebrek aan werk hier. Gan is een goede vriend van Issa en Dani en ook met zijn ouders hebben we als gezin een goede relatie. We missen hen dan ook behoorlijk, al zien we elkaar nog wel. Ook overbuurvrouw Maman’i Prisca is verhuisd. Zij ligt sinds half april in scheiding met haar man en is vertrokken. Zij en haar 2 kinderen wonen nu een kwartier lopen verderop. Eerlijk gezegd waren we bij tijd en wijle wel even moedeloos door al deze nare berichten. We leven met onze vrienden mee, maar ook voor onszelf is het lastig omgaan met de veranderingen.

Het goede nieuws is dat we sinds kort nieuwe vrienden hebben. Vorig jaar hadden we al gehoord dat er Amerikaanse zendelingen werkten onder dezelfde bevolkingsgroep, de Tanala. Eind april kregen we een telefoontje van Tim, die vroeg of hij de volgende dag bij ons op bezoek kon komen. Hij moest uit Manakara komen, ruim 2 uur rijden van ons dorp. Hij voegde woord bij daad en anderhalve week later waren wij te gast bij hem, zijn vrouw Anna en 2 kinderen. We zijn erg blij met het contact. Voor zover we weten zijn zij, 2 collega’s van hen en wij de enige blankezendelingen onder de Antanala, die zich erop richten het evangelie beschikbaar te maken in afgelegen dorpen en in het lokale dialect. Tim vertelde ons dat hij vaak langs onze weg is gereden, maar dat die hem nooit is opgevallen. In alle verkenningen door hem en zijn team is onze weg dus steeds onbedoeld overgeslagen. Hij vond het mooi dat God de mensen langs onze weg kennelijk niet over het hoofd heeft gezien en ons heeft gestuurd: een mooie bevestiging dat we op onze plek zijn hier!

Aan de slag!

Een week na aankomst is Katja weer begonnen met lesgeven aan de kinderen. De kinderen doen goed hun best en zijn gemotiveerd om te leren. We kwamen zelfs aan gymlessen toe en hebben daar veel plezier in. De omstandigheden voor lessen zijn niet altijd gunstig. Met name de eerste weken waren zwaar: een enkele keer kon Katja zich in huis nauwelijks verstaanbaar maken doordat een groep verveelde kinderen rond het huis de halve ochtend luid de namen van onze kinderen riepen. We kozen ervoor dit gedrag te negeren en dat heeft gewerkt. We hopen dat er gauw een nieuwe leraar gevonden wordt voor de dorpsschool, zodat in ieder geval de kinderen die willen een nuttige dagbesteding hebben.

Jurgen heeft de vorige periode samen met Menja 40 Bijbelverhalen vertaald naar het lokale dialect. Jurgen vertaalt de verhalen voor zichzelf naar het Nederlands en oefent dagelijks zijn uitspraak. Op 8 mei is hij samen met Abbey naar Tsiombivohitra (anderhalf uur lopen van ons huis) gegaan om hen te laten weten dat de verhalenset klaar is. De mensen waren blij dat Jurgen zich aan zijn belofte heeft gehouden en afgesproken is dat hij iedere donderdagochtend om 10 uur verhalen komt vertellen en bespreken. Hij herhaalt dan eerst de verhalen van de vorige week en voegt er dan 2 nieuwe verhalen aan toe. Er waren de tweede keer zo’n 30 mensen, van jong tot oud, aanwezig. De interesse is groot: met name een aantal jongvolwassen mannen hing aan Jurgens lippen.

Deze maand is Jurgen ook begonnen met verhalen vertellen in Tanambao en Ambohitsara, 2 dorpen die vlakbij elkaar liggen, ook op minimaal een uur lopen van huis. Jurgen verteld daar niet alleen in de dorpen maar ook op een school. De plaatselijke leraar van een schooltje in Tanambao was bijzonder behulpzaam en zorgde er voor dat de ongeveer 30 kinderen de verhalen goed begrepen. Dan is er nog Beono, maar dat is te ver om te lopen. We weten niet of Beono meteen aan de beurt kan komen, omdat het vertellen van de verhalen nog veel voorbereiding vergt.

Wielen voor het evangelie

Op deze plaats vragen wij uw bijzondere aandacht voor onze auto. De wegen in ons gebied zijn erg slecht en bij hevige regen niet begaanbaar. Het regent hier, aan de rand van het regenwoud, echter vaak. Langs de wegen liggen hier en daar diepe afgronden. Goede grip op de weg is dan ook van levensbelang. Nu maken we vaak de beslissing de auto te laten staan en op een ander tijdstip te gaan. In het droge seizoen is dat niet zo’n probleem, maar van oktober tot en met maart – het regenseizoen – is dat een serieuze handicap. Jurgen heeft daarom een sperdifferentieel besteld voor de auto zodat we het komend regenseizoen niet stil komen te staan. Een sperdifferentieel geeft de auto ook grip op de weg als het heel nat is of wanneer de weg zeer ongelijk is: een grote verbetering in praktische zin, maar ook voor onze veiligheid. Het maakt het ook mogelijk om verder gelegen dorpen te bezoeken, ook als de weg erg slecht is of nat.

Een sperdifferentieel is een kostbare technische verbetering, het gaat om ongeveer EUR 2.500. Daarnaast heeft onze auto vaak onderhoud en reparatie nodig omdat hij sneller slijt en beschadigt op onze weg. Het arbeidsloon is hier laag, maar onderdelen kosten soms tot driemaal de prijs die in Nederland gebruikelijk is. Tot nog toe zijn we aan onderhoud zeker EUR 2.000 per jaar kwijt.

Omdat de auto zo’n grote kostenpost is hebben we daarvoor een aparte spaarpot in ons fonds bij Africa Inland Mission (AIM). Hieruit kunnen de hoge kosten worden betaald. Diverse mensenhebben al speciaal gegeven voor de auto en daar zijn we erg dankbaar voor. Daardoor konden we een sperdifferentieel bestellen. De kosten daarvan zijn echter nog niet volledig gedekt en ook het laatste groot onderhoud was een flink bedrag (EUR 1.200). Zou u willen overwegen hierin langszij te komen?

U kunt uw gift overmaken naar:
'AIM International' te Wageningen
IBAN: NL91 RABO 01 55 6 57 712
O.v.v. : Project Zendingswerk Madagaskar – auto.

Hier laten we het bij. Wilt u ons tussendoor volgen? Dat kan via Facebook. We posten daar regelmatig onze grote en kleine belevenissen.

Tot de volgende keer

Jurgen & Katja Hofmann
Vanya, Issa, Abbey, Dani & Siemen Hofmann