Sinds de laatste nieuwsbrief is er weer veel te vertellen. Zo landde er een helikopter naast het dorp; wordt het gebied geplaagd door vanille dieven; en zijn er uitbreidingsplannen wat betreft het kerkje waar Jurgen helpt. Laten we beginnen bij het eerste punt.

Even en bezoekje

U kent dat wel, je bent net lekker aangeschoven om samen van de lunch te genieten en dan hoor je een helikopter in de verte aankomen. Dit keer werd het luider en luider dus alle kinderen naar buiten om te kijken. Dan, in ene, "Papa!Mama! Hij gaat landen bij de rivier!"

Alle mensen lopen, rennen en struikelen naar het veldje waar de helikopter staat 'geparkeerd'. Wij konden natuurlijk niet achter blijven. Dichterbij zien we al een bekend gezicht, Jean-Christophe, de piloot die Jurgen vorig jaar ophaalde en naar het ziekenhuis bracht. Jean-Christophe werd vergezeld door drie passagiers.

Eén van de passagiers, Leoni, werkt voor de Seed-Company. Een aan Wycliffe gerelateerde organisatie. De Seed-Company wil graag beginnen met vertaalwerk voor het Tanala gebied. Geen makkelijke taak omdat het Tanala opgesplitst kan worden in drie districten met ieder zijn eigen uitdrukkingen en woorden. Leoni en de andere passagiers waren per helikopter deze verschillende gebieden aan het bezoeken. Omdat het bekend is dat wij al heel wat vertaalwerk verricht hebben verzocht ze de piloot om 'even' bij Maroamboka te landen voor een bezoekje.

En echt hoor! We hebben ze echt uitgenodigd om een kopje koffie of thee. Maar nee, ze waren geland om gewoon even gedag te zeggen en het contact te bevestigen. Twintig minuten later stegen ze weer op om door te vliegen naar hun laatste bestemming. In het korte gesprek hebben we afgesproken dat, wanneer het vertaalproject begint, wij onze materialen beschikbaar stellen. We zien er naar uit dat er in de toekomst nog meer materiaal in het Tanala dialect beschikbaar komt. Mooi dat we elkaar op deze manier kunnen helpen.

Dieven, veiligheid en bakerpraatjes

Tja, dan kan je nog zo je best doen om te leven als de mensen hier... Maar, zo'n bezoekje van een helikopter bevestigd de mensen hier in hun ideeën, namelijk dat wij toch wel heel belangrijk moeten zijn. Daarnaast worden we ook wel eens gezien met een fototoestel of camera. Dat betekent natuurlijk dat wij ook wel een beveiligingscamera's zullen hebben, net als in de Hollywood films. Door deze ideeën zullen wij, zo zeggen de mensen, geen last hebben van dieven of inbrekers.

Vanilleplant en peulen

Binnenkort is de vanille oogst. Vanille is kostbaar en dus liggen de dieven op de loer. Tegelijkertijd worden de mensen geplaagd door andere diefstallen. Kippen verdwijnen en groente wordt voortijdig geoogst... Maar niet door de eigenaar. Ook hebben we al meerdere keren gehoord dat er ingebroken wordt als de mensen weg zijn.

Ontzettend vervelend maar zoals gezegd, hebben wij er niet direct last van omdat wij, zo wordt dus gedacht, kleine camera's zouden hebben. Daarbij komt ook nog eens dat iedereen 'weet' dat wij vrienden bij de politie hebben. Dat laatste heeft men opgemaakt uit het feit dat we wel eens verteld hebben dat we soms gezellig staan te praten met de politie... Dat doe je hier op Madagaskar alleen als het je vrienden zijn.

Interessant hoe bakerpraatjes ontstaan. Meestal zit je er niet zo op te wachten maar in dit geval vinden wij het niet erg. Deze praatjes schaden ons werk niet maar zorgen er wel voor dat we voorlopig geen ongewenste gasten krijgen.

Uitbreiding

Sinds augustus 2018 is een jong echtpaar, Doris en Alphossin, in Tanamboa een kerkje gestart. Dit is één van de dorpjes waar Jurgen enkele maanden daarvoor begonnen was met de bijbelverhalen.

Voorgangersechtpaar Doris & Alphossin

Jurgen gaat wekelijks naar de samenkomsten en geeft lessen aan de hand van de bijbelverhalen. Nu zijn er concrete plannen om een eigen gebouw neer te zetten zodat er meer ruimte en vrijheid is. Een positieve ontwikkeling omdat de lessen onder meer leren dat we als christenen moeten samenwerken. Deze samenwerking uit zich nu in de bouw van een kerkje. De één gaf rijst (wat verkocht kan worden), de ander geld en weer een ander helpt bij de bouw . Het gebouw zal een centrale plek worden waar studies, erediensten en andere samenkomsten georganiseerd kunnen worden.

De lessen leren de mensen ook dat we allemaal verantwoordelijk zijn wat betreft de verspreiding van het evangelie. De voorganger is niet het schaap met vijf poten. Christenen moeten er voor zorgen dat mensen vrijgesteld kunnen worden om bijvoorbeeld het evangelie te vertellen in andere plaatsen. De nieuwe gelovigen zijn nog wel wat terughoudend wat betreft evangelisatie. De traditionele opvatting op Madagaskar is dat dit het werk is van voorgangers, zendelingen en evangelisten. Mensen die er speciaal voor opgeleid zijn. De Here Jezus leert ons wat anders, iedereen heeft deze opdracht gekregen. Afgesproken is dat Jurgen en Doris binnenkort een paar jonge mannen gaan vragen om met Doris op pad te gaan. Op deze manier kunnen ze het 'vak' afkijken en de fijne kneepjes er van leren.

Ambohitsara

In februari schreven we over Ambohitsara. Het dorp waar de deur dicht leek te gaan. Niet belemmerd door de Malagasy gevoelens, waarbij men ontzettend bang is voor conflicten, reisde Jurgen toch elke zondag nog door het dorp. Wat blijkt! De zonen van de koning (tevens toverdokter en dezelfde man die aangaf dat men geen tijd heeft in zijn dorp) zijn nog steeds erg geïnteresseerd in de bijbelverhalen. Terwijl de koning in zijn huis bleef, zette de jonge mannen een stoel neer en ontvingen Jurgen met een kopje koffie. Zelf staken ze even een sigaretje op en gingen er eens goed voor zitten.

Lukas evangelie

Menja heeft het Lukas evangelie af! Alles is met de hand geschreven en moet nu dus ingevoerd worden in de computer. Dat is veel werk maar het geeft tegelijkertijd de gelegenheid om fouten te ontdekken en eventuele verkeerde vertalingen te corrigeren. Het is moeilijk om te kiezen welke woorden het best gebruikt kunnen worden. Sommige woorden zoals synagoge of tempel zijn onbekend bij de mensen. Gebedshuis of grote kerk zouden opties kunnen zijn maar dekken de lading niet. In dit soort gevallen schrijft Jurgen een voetnoot met uitleg.

Nu Menja zo lekker bezig is hebben we hem gelijk gevraagd om verder te gaan met het boek 'Handelingen'. Hij is inmiddels bij het 17de hoofdstuk aanbeland. Zijn werk ligt nu even stil. Niet omdat hij er klaar mee is maar... Hij is vader geworden van een dochtertje! Miora is haar naam. Menja en zijn vrouw Bricia zijn in de wolken, en terecht!

Waterpompen

Ja, de materialen liggen klaar... Nee, de loodgieter is nog niet geweest. Het plan is mooi. Wij hebben de materialen gekocht, de president zou voor de loodgieter zorgen. De pompen zouden worden gerepareerd en pompbeheerders zouden aangesteld worden. De mensen gaan een klein bedrag per maand betalen en iedereen heeft schoon water en is blij en gezond. Mooi plan toch? Ach, we wachten het af en we rekenen er voorlopig maar niet op. Dat scheelt een hoop irritatie. Ondertussen hebben we een vaste waterdrager, Velomy. We geven hem hetzelfde salaris als de mensen in de hoofdstad krijgen, 200 Ariary per jerrycan. Dat is niet veel maar 8 jerrycans levert hem in een uurtje tijd dan 1600 Ariary (± 0,44 Euro) op terwijl het dagloon voor een volwassen man hier rond de 4000 Ariary (± 1,10 Euro) is.

Vakantie

De kinderen en hun juf (Katja) hebben hard gewerkt en waren net als Jurgen aan vakantie toe. Even na Pasen zijn we heerlijk een paar dagen naar Ranomafana geweest. Een mooi toeristisch plekje op maar vier uur rijden afstand. We hadden er ontzettend veel zin in. We slapen daar altijd in hetzelfde hotel. Geen toeristisch hotel want die zijn duur. Nee, gewoon twee kamers met zachte en schone bedden. De eigenares en beheerders kennen ons goed en zijn altijd weer enthousiast om ons te zien, en dat is wederzijds. Rond Ranomafana wordt ook Malagasy-Tanala gesproken. Ondanks dat het Tanala iets anders is dan het Tanala uit ons gebied is het altijd weer leuk om de lokale mensen te ontmoeten. Een soort 'ons kent ons' gevoel want we spreken bijna hetzelfde dialect.

Katja heeft met de vier oudste kinderen een kajaktocht gemaakt op de Namorona rivier, waar volgens de helpers krokodillen leven. Spannend! Daarnaast hebben we genoten van de andere dingen die wij zijn gaan zien als luxe: Warme douche, zwembad, zachte bedden enzovoorts. In de ochtend aten we in een klein lokaal restaurantje waar we verwend werden met warme broodjes en crêpes. 'S middags aten we traditionele broodjes die je overal langs de kant van de weg kan kopen en 's avonds schoven we aan in één van de vele restaurants waar ook westerse gerechten worden geserveerd.

Het was weer even moeilijk om na de vakantie op te starten maar de lessen en het andere werk zijn weer in volle gang.


Tenslotte sluiten we deze brief af met een verwijzing naar de al eerder aangekondigde video over ons leven in Maroamboka, veel kijkplezier: https://youtu.be/nCCR8rEOtg8

Blijf op de hoogte: Facebook.
We plaatsen daar regelmatig onze grote en kleine belevenissen.



Graag tot de volgende keer!

Veel liefs van de familie Hofmann